“ب(b) Musahabe İçindir, Asla İstiâne İçin Değildir!”

Faydalı ise lütfen bağlantıyı paylaşınız, tavsiye ediniz. Kaynaksız kopyalamanıza rızamız yoktur.

“ب(b) MUSAHABE İÇİNDİR, ASLA İSTİANE İÇİN DEĞİLDİR!..” (Kızıl İcaz)

“Evet بِسْمِ اللهِ (Allah’ın adıyla)…. -ب harfinden müstefad olan اَسْتَعِينُ: (Yardım diliyorum)
veya örfen malûm olan اَتَيَمَّنُ veyahut mukadder olan قُلْ (deki) ün istilzam ettiği اِقْرَأْ (oku) fiillerinden birine mütealliktir.”
(İşârâtü’l-İcâz)
-Besmele ile ilgili bu vecizeleri okurken, ب (b) harfinin yardım,
yani istiane için mi olduğunu anlıyorum,
ama bazıları bunu “musahabe” içindir- diye ifade ediyor?..
bu doğru mudur, doğruysa bunun ayet ve hadisle delili var mıdır?..

Evvelâ şunu bir çok defalar olduğu gibi tekrar ifade etmek gerekir ki;
Nurlarda geçen hiçbir cümle yoktur ki, hadis bi’l-mana veya ayet bi’l-mana olmasın!..
Aslın da, bu ifadelerin açılımını Üstadımız “kızıl icaz” adlı eserinde yapmış…
Üstadımız,

“Buradaki ‘b’, musahabe içindir, Asla istiane için değildir” diyor.
Zemahşerî bile “istiane için değildir” diyor…
Yani o esta’inuyu mukadder kılmakla bunun alakası yok. Zira ondan önce bir kelime yok…
Mesela
zor bir işe başlarsın, esta’inu Bismillahirrahmanirrahim dersin.
Veya mübarek bir işe başlarsın, eteberreku Bismillahirrahmanirrahim dersin. O başka…

Burada

“b”nin musahabe için oluşu,

bir insanın yaptığı fiillerin başından sonuna kadar,

hiçbir anı terk edilmeksizin Allah’ın kudreti onun yanında demektir!..

ayrıca bu kelimeyi barla lahikasında,

bir mektupta Hulusi abi aynı mekanda ve zamanda olmasa bile

sohbette veya derste beraberlik anlamında kullanmış…

Meselâ; yardımı isteyen o işi yapmakta kendisi bizzat muktedir olduğu halde, yardım ile kendisini destekler. Hâlbuki insan herhangi bir işi kendisi bizzat meydana getirmeye/yaratmaya muktedir olmadığı tecrübe ile sabittir. İnsan ancak fiili kesbedebilir…
Fiilin yaratılması, yaratılanın kesbi ve onun sâdır olması hepsi birlikte meydana gelir,
bu yüzden “birinin diğerinin yardımı ile olması” anlamı doğru olmaz,
bilakis hepsinin mutlak birlikteliği söz konusu olur.
Netîcede besmeledeki “be” harfi cerrinin anlamının “musâhabe” anlamıyla kısıtlamak,
Mutezîlî düşünceye ihtimal vermemek adına daha uygundur.

İşte Üstad Besmeledeki
“b” harfi musahabe içindir, istiane için değildir” diyor. Çünkü kesb halka(yaratmaya) tabidir.
Kul sadece kazanıyor.
Asıl musahib olan kimdir? Allah’ın kudretidir.
“…daire-i esbabda iken tabiatıyla, vehmiyle, hayaliyle daire-i itikada bakan Mutezile olur ki, tesiri esbaba verir.” (İşarâtü’l-İ’caz)
“kul kendi fiilinin yaratıcısıdır”..der mutezile…
İstiane görüşü için Üstad, “bu manayı “b” ye verirseniz,
Mutezile’nin görüşü esas olur” diyor!…

“Hâlbuki sizi de, yapmakta olduklarınızı da Allah yaratmıştır.”
(sâffât,96) ayet-i celilesi kişinin kesbi neticesi kısmet ve nasiple halkeden
kudret sahibi MUSAHİB olan Allah’ın kudretidir hakikatini hükümferma eylemiştir!..

“Ve şüphesiz Allah, dürüstlüğü, iyiliği hayat tarzı edinen muhsinlerle beraberdir!..” (Ankebut, 29/69)

“Allah muhakkak takva sahipleri ve muhsinlerle beraberdir!..” (Nahl, 128)

“Muhakkak ki Allah, sabredenlerle beraberdir!..” (Bakara, 153)

Enes (ra) rivayet ediyor. Resulullah (ﷺ) şöyle buyurdular:
“Biriniz Rabbiyle konuşmak istiyorsa Kur’an okusun.” (Suyuti, Camiüssağir-360)
“Ve de ki: Rabbım beni sıdık girdirimi girdir ve sıdık çıkarışı çıkar
ve benim için ledünnünden bir sultanı nasîr kıl…”(İsrâ,80)