AİLE OCAĞI

     “Çocuğunu iyi tut. Onu rahat ettir, sefil bırakma. Kimselerin ellerine göz dikmesin.”

Bostan

     “Biz böyle eğilmezdik çocuklar olmasaydı.”

Behçet Necatigil

     “Bir babanın oğluna karşı öfkesi, evladın babasına duyduğu sevgiden daha tatlıdır.”

  Henry de Montherland

     “Bir çamdan hem dama direk, hem ahıra kürek olur.”

Atasözü

    “Evlilikte başarı yalnız aranan kişiyi bulmakta değil, aynı zamanda aranan kişi olmaktadır.”

 Foster Wood

    AĞLAMANIN SEBEBİ

    Adam hıçkıra hıçkıra ağlıyormuş. Onu görenlerden biri sormuş:

    – Kardeş, niçin ağlıyorsun? 

    Adam, aynı duygusallıkla cevap vermiş:

    – Sorma arkadaş. Ben ağlamayayım da kim ağlasın? Dükkân yandı, evim yıkıldı; işten çıkardılar, üstelik hayatım da…

    Öteki soru-cevap faslını noktalamış:

    – Be birader! Ben de anlayışsız bir eşe düştün zannettim…    

    ÖDÜNÇ KÖPEK

    Adamın gördüğü tablo çok ilginçti. En önde yürüyen köpekli bir adam… Arkasında bir tabut… Onun arkasında iki yüzden fazla kişi. Meraklanıp baştaki adama sorar:

    – Kardeş, üzüntünüzü paylaşıyorum. Bu ölen kim?

    – Kayınvalidem.

    – Vah vah, başınız sağ olsun. Nasıl oldu?

    – Köpeğim saldırdı ve onu öldürdü.

    Adam, biraz düşündükten sonra şöyle dedi:

    – Beyefendi, köpeğinizi ödünç alabilir miyim?

     HACDAN SONRA   

     Kadın, kocasına hep:

     – Canım, ciğerim, kocacığım… gibi iltifat kelimeleriyle seslenirmiş. 

     Yakınları, hayranlıkla takip ederlermiş bu uyumlu çifti.

     Bizimkiler hacca gitmişler. Memlekete döndükten sonra o sıcak sözleri kullanmaz olmuş hanım. Beyi sebebini sormuş. Hacı hanımın cevabı dikkate değer:

     – Ben hacıyım bey. Artık yalan söylemeyeceğim.   

     İŞİN SONU

     Çocuğun elinde iki elma vardır.  

     – Elmalardan birini bana verir misin? der, annesi.

     Çocuk, elmanın birini ısırır. Sonra diğerini… Anne, şaşırır ve öylece kalakalır. Ufaklık elmalardan birini uzatır:

     – Al anne! Bu daha tatlı…

     Hikâye bize: İşin sonunu düşünmeden karar vermemeyi anlatıyor. Hele olay anne ve yavrusu arasında geçiyorsa…

Mahir DUMAN 

• Yazar Hakkında
• Diğer Yazıları

Yazar : Mahir DUMAN

1955’te Ankara, Kızılcahamam Hıdırlar köyünde doğdu. İlkokulu doğduğu köyde, orta ve lise eğitimini Ankara’da tamamladı. 1979’da Bursa Eğitim Enstitüsü'nden mezun oldu. Çeşitli gazete ve dergilerde çalışmaları neşredildi. İstanbul'da yayımlanan bir gazetede Şamil İmamoğlu müstearı ile günlük yazıları yayınlandı. Köprü, Zafer, Sur, Diyanet Çocuk, Kültür Dünyası, Moral Dünyası, Kültür Edebiyat, Tepe Edebiyat, Üslup… gibi dergilerde denemeleri ve hikâyeleri yayınlandı. Bir gazetenin düzenlediği makale yarışmasında birincilik ödülü aldı. Edebiyat ve Türkçe öğretmeni olarak Anadolu’nun çeşitli yerlerinde çalıştı. 2008 yılında emekli oldu. Evli ve üç çocuk babasıdır.
Yayınlanmış eserleri: 1. Çocukluktan Gençliğe (Çocuk Eğitimi) 2. Harman (Osman Suroğlu ile) 3. Espri Dükkânı 4. Moral Saati 5. Güller ve Dikenler (Osman Suroğlu ile) 6. Sevgi Zaferdir 7. Tebessüm Saati 8. Onların Penceresinden 9. Bizim Köyün Öyküsü 10. Söz Güzeli 11. Gülümseyen Sözler 12. Bahar Bestesi 13. Gönüller Sultanına 14. Güldüren Düşünceler

Web Sitesi

• Mal – Mülk - 6 Haziran 2024
• Kulluk - 19 Mayıs 2024
• Konuşma - 16 Nisan 2024
• Kitap - 4 Nisan 2024
• Kibir – Tevazu - 21 Mart 2024
• Kardeşlik – Yardımlaşma - 9 Mart 2024
• Kahramanlık – Korkaklık - 21 Şubat 2024
• Kadın – Erkek Dünyası - 12 Şubat 2024
• Bir Adım Öteye… - 1 Şubat 2024
• İnsan Olmak - 27 Ocak 2024

Tüm Yazıları Göster