Abdülmecid Ünlükul’un Üstad Bediüzzaman şiiri

Büyük bir âlim olan Abdülmecid Nursî (Ünlükul) kardeşi ve Üstadı olan Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri’nin vefatı üzerine şu şiiri yazmıştı:

EYYÛHEL ÜSTAD !

Kutlu olsun, mutlu olsun sana şu âlî makâm.
Bu makâm oldu sana elbette berden ve selâm.

Öksüz kalan nurcuların, ağlar-öter her subh u şâm.
Okur sana yetimlerin, binler dua, binler selâm.

Her zaman yâd-ı cemîlindir, bezm-i vird-i zeban,
Kalb senindir, dil senindir, dildesin sen her zaman.

Urfa’nın topraklarında değildir sâlâr-ı yemin.
Pek sıcak nurcuların kalbindedir serdâr-ı yemin.

Sana olsun binler selâmlar… Bizim ey rehberimiz!
Bizleri unutma ey âlicenab Önderimiz.

Noktasız kaldı gözü, tersine döndü feleği,
Ankara radyosu yaydı, en kara bir haberi.
Kalbi deldi, ruhu ezdi, yaktı yıktı her yeri…

Ey mezarcı! O makamda bize de kaz bir
mezar.
Olalım nazik Said’in komşusu leyl ü nehar.

Ey mezarcı! Göm bizi de şu Said’in kabrine.
Firkatin dayanamaz, nurcu olanlar kahrine.

Katılsın zerrâtımız, âlem-i berzahda kezâ.
Sarılsın birbiriyle ruhlar ilâ yevm-il-cezâ.
Dâr-ı dünyada Said’i bizden ettinse cüdâ,
Dâr-ı âhirde beraberce haşret ey Hüdâ!