Aczden Geçer Arşın Yolu / Nuriye Çeleğen

Aczden Geçer Arşın Yolu

Gün battı, ufuklar karardı. Naif bir gül gibi döküldü tüm duyguları. Bir kadının başına gelebilecek en acı durumdu yaşadıkları. Gözyaşları günlerce yüreğini taşıdı dışarı parça parça. Annesi çaresizce bakındı.

“ Yavrum dedi yavrum ciğerlerin dökülecek!”

Gözyaşı çırpınıştı. Kadına verilen teselli mendiliydi. Gözlerini o mendille haftalarca sildi durdu. Eşiyle aralarında sevgileri gibi kelam da kördüğüm olmuştu. Gözyaşlarının ve fitnecilerin dilleri dışında kelama kelepçe vurulmuştu. Müminler suskun, peygamber suskundu. Cibril meleği gök kapılarını aralamaz olmuştu.

Sabır, acıda bekleyiş olmalıydı.

Tevekkül sabrın büyük kardeşiydi.

Allah Resulü haftalardır hasta eşinin halini sormamıştı. Acıdan bir kördüğüm olmuş eşinin yanına geldi nice günden sonra. Gözyaşlarından Kevser ırmakları akıtan Adem kadar Yakup kadar ağlayan eşine merhametle bakıp dedi,

“Bir günah işledinse söyle sana dua edeyim.”

İrkildi genç kadın…

Acı son raddeye gelince gözyaşı biterdi. Tüm duygularının ırmakları kurudu. Gözpınarlarına çölün yalımı vurdu. Yüz çevirdi her şeyden. Kıbleye döndü. El açtı, el uzattı. Rabbine sığındı. Öyle bir acz, öyle bir çaresizlik, öyle bir kimsesizlik hissetmişti ki o hissi kadar oldu Rabbine yaklaşması. Aczde balığın karnındaki Yunus, ateşin içindeki İbrahim’di. Masumiyette kuyudaki Yusuf, duada Yakup oldu.

“Ben hüznümü de neşemi de Rabbime söylerim.”

Yakup peygamberi neşemi diye başlamıştı, o hüznümü diye başladı. Dört yanında hüzün kördüğümünü atmıştı.

Acz bulutları vahiy rahmetini akıttı. Önce Efendisinin sonra kendinin kalbine indi rahmet sağanağı. Anne, nazlı çiçeği Aişe’sine baktı,

“Yavrum, eşine teşekkür et!”

Ruhunda hüznün tüm kördüğümleri çözülen kadınlık çiçeği, Kur’an’ın iffet gülü aczin saltanatında, merhametin kucağında, Rabbinden tesellinin şerefiyle dedi,

“Ben, Rabbime teşekkür ederim.”

Teselli acı kadar olurdu.

Evlilikte birlikte yaşanan acılar sevgiyi muhkem kılardı. Sevgileri iyice kördüğüm oldu.

İnsan, aczi kadar çıkardı Arş’a.

Bir kadın aczi ve iffetiyle yürüdü Arş’a…