Dokuzuncu Şuâ Onuncu Söz’ün Mühim Bir Zeyli ve Lâhikasının Birinci Parçası بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ فَسُبْحَانَ اللّٰهِ حٖينَ تُمْسُونَ وَحٖينَ تُصْبِحُونَ ۞ وَلَهُ الْحَمْدُ فِى السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَعَشِيًّا وَحٖينَ تُظْهِرُونَ ۞ يُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَيُحْيِى الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَكَذٰلِكَ تُخْرَجُونَ ۞ وَمِنْ اٰيَاتِهٖٓ اَنْ خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ اِذَٓا اَنْتُمْ … Okumaya devam et Âhiret akidesi, hayat-ı içtimaiye ve şahsiye-i insaniyenin saadetinin ve kemalâtının esasatı olduğuna dair / 9. Şuâ