Anne Kucağı

ANNE KUCAĞI

“Çocuğun ilk muallimi anasıdır.”

Risale-i Nur’dan

“Anne sözü dinlemek, insana peygamber hırkası giydirir.”

Veysel Karanî

 “Bu kadar sıkıntı ve meşakkatle aradığımı anamın rızasında buldum.”  

Beyazıd-ı Bestemi Hz.leri

“Yüz adam bir barınak kurar, ama onu ancak bir kadın yuvaya dönüştürür.”

                                     Çin Atasözü  

“Annenin kucağında uyumak, kralın yatağında yatmaktan emindir.”

Estonya Sözü

    ANNE ÖĞÜDÜ

    Köylü kadın, kızına şöyle demiş:  

    – Kızım, varken yokluk günü için yiyecek sakla! Ambarı, çuvalı doldur. Çünkü köydeki dere her zaman akmaz.                                                                                                                 Şirazlı Sadi

       ŞEFKATİN KARŞILIĞI

       Bediüzzaman Hazretleri, anne şefkatinin bu dünyada bile karşılıksız kalmayacağını şu örnekle anlatır:

      “Bir vakit ihtiyar bir kadının sekiz oğlu varmış. Her birine mevcut sekiz ekmekten birer ekmek verdi. Kendine kalmadı. Sonra, her birisi ekmeğinin yarısını ona verdi. Onun ekmeği dört oldu…”

Latif Nükteler: 46

     ANNE KALBİ

     Delikanlı, katı yürekli bir kızı sevmiş ve onunla evlenmek istemişti. Ancak kız, korkunç bir şart ileri sürerek:

     – Senin sevgini ölçmek istiyorum, dedi. Bunun için de köpeğime yedirmek üzere bana annenin kalbini getireceksin.

     Delikanlı, tüyleri ürperten bu teklif karşısında ne yapacağını şaşırmış ve uzun bir tereddütten sonra hislerine mağlup olup, annesini öldürmeye karar vermişti. Annesi, belki de durumu fark ettiği için oğluna fazla direnmedi. Ve çocuk, onu öldürerek kalbini bir mendile koydu.

     Delikanlı, kızın isteğini yerine getirmiş olmanın heyecanıyla yolda koşarken, ayağı bir taşa takıldı. Kendisi bir tarafa, mendil içindeki kalp bir tarafa fırladı. Canının acısından, ağzından ister istemez “Ah anacağım!” sözleri döküldüğünde, annesinin tozlara bulanan ve hâlâ soğumamış olan kalbinden bir ses yükseldi:

     – Canım yavrum, bir yerin acıdı mı?

• Yazar Hakkında
• Diğer Yazıları

Yazar : Mahir DUMAN

1955’te Ankara, Kızılcahamam Hıdırlar köyünde doğdu. İlkokulu doğduğu köyde, orta ve lise eğitimini Ankara’da tamamladı. 1979’da Bursa Eğitim Enstitüsü'nden mezun oldu. Çeşitli gazete ve dergilerde çalışmaları neşredildi. İstanbul'da yayımlanan bir gazetede Şamil İmamoğlu müstearı ile günlük yazıları yayınlandı. Köprü, Zafer, Sur, Diyanet Çocuk, Kültür Dünyası, Moral Dünyası, Kültür Edebiyat, Tepe Edebiyat, Üslup… gibi dergilerde denemeleri ve hikâyeleri yayınlandı. Bir gazetenin düzenlediği makale yarışmasında birincilik ödülü aldı. Edebiyat ve Türkçe öğretmeni olarak Anadolu’nun çeşitli yerlerinde çalıştı. 2008 yılında emekli oldu. Evli ve üç çocuk babasıdır.
Yayınlanmış eserleri: 1. Çocukluktan Gençliğe (Çocuk Eğitimi) 2. Harman (Osman Suroğlu ile) 3. Espri Dükkânı 4. Moral Saati 5. Güller ve Dikenler (Osman Suroğlu ile) 6. Sevgi Zaferdir 7. Tebessüm Saati 8. Onların Penceresinden 9. Bizim Köyün Öyküsü 10. Söz Güzeli 11. Gülümseyen Sözler 12. Bahar Bestesi 13. Gönüller Sultanına 14. Güldüren Düşünceler

Web Sitesi

• Mal – Mülk - 6 Haziran 2024
• Kulluk - 19 Mayıs 2024
• Konuşma - 16 Nisan 2024
• Kitap - 4 Nisan 2024
• Kibir – Tevazu - 21 Mart 2024
• Kardeşlik – Yardımlaşma - 9 Mart 2024
• Kahramanlık – Korkaklık - 21 Şubat 2024
• Kadın – Erkek Dünyası - 12 Şubat 2024
• Bir Adım Öteye… - 1 Şubat 2024
• İnsan Olmak - 27 Ocak 2024

Tüm Yazıları Göster