Av Uğruna

AV UĞRUNA

    “Aslanlar kendi tarihlerini yazmadıkları sürece, avcı hikâyelerine inanmak zorundayız.”   

                 A. Andrew

“Usta avcılar, acemi yavrulara musallat olurlar.” 

                                 Mahmut Yesari

“Avcı nice al (tuzak, hile) bilirse, ayı da onca yol bilir.”               

                           Kaşgarlı Mahmud

“Her ferdi, hatta her topluluğu hoşlandığı yem ile avlarlar.” 

H. Rahmi Gürpınar

“Ava gelmez kuş olmaz, başa gelmez iş olmaz.”

Atasözü

   ASLANIN İZİ

    Avcı, aslanın izini arıyormuş. Bir oduncuya rastlamış:

    – Buralarda aslanın izini gördün mü? Hayvanın ini ne tarafta biliyor musun? diye sormuş.

    Oduncu:

    – Ben sana, aslanın kendisini göstereyim, deyince avcı korkudan sapsarı kesilmiş. Sonra da:

    – Ben onun izini arıyorum, demiş. Kendisini değil.

     TÜNEL

     Dört avcı, Temel’in ardından ormanda ilerliyorlardı. Karşılarına küçük bir delik çıkmıştı.

     Temel kısık bir sesle:

     – Yatın! tavşan deliği.

     Avcılar, tam siper yatmışlar ve yuvasından çıkan tavşanı vurmuşlar.

     Daha sonra büyükçe bir delikle karşılaşmışlar. Temel yine yatmalarını söylemiş. Delikten çıkan tilkiyi de avlamışlar.

    Ormanda ilerleyen başarılı avcılar, daha büyük bir delikle karşılaşmışlar. Temel, heyecanla yine yatmalarını söylemiş. İninden çıkan ayıyı da vurmuşlar.

    Biraz daha yol aldıklarında, koskocaman bir delikle karşılaşmışlar. 

    – Uşaklar, ne çıkacağını bilmiyorum, demiş Temel. Ne çıkarsa şansımıza…

    Ertesi gün gazetelerde şu haber çıkmış:

    “Dört avcı, tren altında can verdi…”

BİR TEKLİF

Avcı, tavşana:

– Sana bir kürk vereyim mi? demiş.

Tavşan:

– Postumu soyma da demiş. Senin kürkünü istemem.

     YENİ NESİL AVCILAR     

     Avcılar ve avlar değişti. Ayı, kurt, tilki… avı yasak artık. Neden? Nesilleri tükenmek üzere de ondan. Avcılar da eski avcılar değil. Yeni avcıların silâhları da değişti.

     Yeni nesil avcıları bankalar, sarraflar bile tatmin etmiyor. Bilezikleri için kadınların bileklerini kesiyorlar.

     Onlar, şunu unutmasınlar: İnsanoğlunun gözünü ancak kara toprak doyurur.

Mahir Duman

• Yazar Hakkında
• Diğer Yazıları

Yazar : Mahir DUMAN

1955’te Ankara, Kızılcahamam Hıdırlar köyünde doğdu. İlkokulu doğduğu köyde, orta ve lise eğitimini Ankara’da tamamladı. 1979’da Bursa Eğitim Enstitüsü'nden mezun oldu. Çeşitli gazete ve dergilerde çalışmaları neşredildi. İstanbul'da yayımlanan bir gazetede Şamil İmamoğlu müstearı ile günlük yazıları yayınlandı. Köprü, Zafer, Sur, Diyanet Çocuk, Kültür Dünyası, Moral Dünyası, Kültür Edebiyat, Tepe Edebiyat, Üslup… gibi dergilerde denemeleri ve hikâyeleri yayınlandı. Bir gazetenin düzenlediği makale yarışmasında birincilik ödülü aldı. Edebiyat ve Türkçe öğretmeni olarak Anadolu’nun çeşitli yerlerinde çalıştı. 2008 yılında emekli oldu. Evli ve üç çocuk babasıdır.
Yayınlanmış eserleri: 1. Çocukluktan Gençliğe (Çocuk Eğitimi) 2. Harman (Osman Suroğlu ile) 3. Espri Dükkânı 4. Moral Saati 5. Güller ve Dikenler (Osman Suroğlu ile) 6. Sevgi Zaferdir 7. Tebessüm Saati 8. Onların Penceresinden 9. Bizim Köyün Öyküsü 10. Söz Güzeli 11. Gülümseyen Sözler 12. Bahar Bestesi 13. Gönüller Sultanına 14. Güldüren Düşünceler

Web Sitesi

• Mal – Mülk - 6 Haziran 2024
• Kulluk - 19 Mayıs 2024
• Konuşma - 16 Nisan 2024
• Kitap - 4 Nisan 2024
• Kibir – Tevazu - 21 Mart 2024
• Kardeşlik – Yardımlaşma - 9 Mart 2024
• Kahramanlık – Korkaklık - 21 Şubat 2024
• Kadın – Erkek Dünyası - 12 Şubat 2024
• Bir Adım Öteye… - 1 Şubat 2024
• İnsan Olmak - 27 Ocak 2024

Tüm Yazıları Göster