Beşerin nefs-i emmaresi: Batının mimsiz medeniyeti

MİMSİZ MEDENİYET

Medeniyet kelimesinin Osmanlı Türkçesindeki ilk harfi mimdir. Bu mimi kaldırdığımızda geriye deniyet kalır. Deniyet ise alçaklık demektir.

Bediüzzaman, sömürgeci büyük Avrupa devletleri için, “Avrupanın ejderhaları” tabirini kullanır. Onların reisleri için, “İnsaniyetperver maskesi altında vahşi reisler” tesbitini yapar. Böyle kişilerin yönlendirdiği ve başkasını yutmakla beslenen ejderhaların meydana getirdiği medeniyetten, mimsiz medeniyet olarak bahseder.

“Evet, mimsiz medeniyet; habis, nazar-ı şeriatta merdud (şeriat böyle bir medeniyeti reddeder), seyyiatı hasenatına galib (kötülükleri iyiliklerinden fazla), intibah-ı beşerle mahkum-u inkıraz (insanlığın uyanmasıyla çökmeye mahkum), sefih, mütemerrid, gaddar, mânen vahşi, dışı süs, içi pis, beşerin nefs-i emmaresi, kurtlanmış bir ağaç görünümündedir.”