Bir yaşlının mektubu

İnanıyorum ki, çöldeki köpeğe su veren kadını Cennet’ine koymak üzere yüce merhamet sahibi olan Allah, eşref-i mahlûkat olarak yarattığı bir insana iyi şeyler yapan birini de Cennet’iyle ödüllendirecektir.

SEVGİLİ Yakınım,

Her zamankinden farklı olarak, sana, seninle ve kendimle ilgili duygu ve düşüncelerimi çok kısa bir şekilde anlatmak istiyorum.

Öncelikle bir parçası olduğum kültür sebebiyle, ne kadar uğraştıysam da, sana karşı duygularımı açık seçik ve de güzel bir şekilde ifade edemedim.

Seni çok seviyorum. Senin için hayatım dâhil, her şeyimi vermek isterdim. Biliyor musun, insanlar bilinmeyen bir yere giderek veya bir şeyi deneyerek kendilerinden sonrakilere onlar hakkında bilgi ve fikir verirler. Kasıtlı olmasa da yaşlılığı ve yaşlanmayı senin için de denemiş ve yaşamış olmak isterim. Lütfen, benim yaşadıklarımı gözlemle, tecrübelerimi öğren ve gelecek yılların benimkinden katbekat daha güzel olsun!

Unutkanlığım hâd safhada. Alzaymır, Demans veya bunama dedikleri durumlar sebebiyle ne seni, ne de kendimi tanıyorum. Ya da nerede olduğumu yahut hangi yılda, hangi ayda veya hangi günde olduğumu bilmiyorum.

Çoğu zaman toplumsal ve kültürel kalıpların bile farkında olmadığımı görüyorsun. Biliyor musun, her şeyimi feda etmeye hazır olduğum sizleri, diğer yakınlarımı ve geçmişimi çabalamama rağmen hatırlayamayınca çok acı çekiyorum.

Beraber vakit geçirdiğimizde kolayca fark ettiğin üzere, cümlelerimin arasında ilgi ve ilişki olamadığı gibi tutarlılık da pek yok. Çoğu zaman gülünç ve acınacak durumlara düşüyorum. Emin ol ki, tüm bunları farkında olarak yapmıyorum. Belki farkında olmayabilirsiniz ama yine de söylemek isterim. Bilincim, iradem yerindeyken edindiğim davranışlar, alışkanlıklar ve ezberler bu hâldeyken tamamen kontrolsüz bir şekilde ortaya çıkıyor ve maalesef değiştirmek için çok geç oluyor. Bu nedenle diyorum ki, aklınız başınızdayken, iradeniz yerinde ve yaşınız müsaitken, ne olur güzel ve hoş davranışlarda bulunup güzel ve hoş alışkanlıklar edinmeye bakın!

Peki, ben niye böyleyim? Niçin size yük oluyorum? Niçin sizler benimle ilgili olarak sürekli böyle şeyler yaşıyorsunuz?

Tahminlerimi söylemek isterim.

Birincisi: Sizler beni gözlemleyip kendi hayatınıza çıkarım yapasınız diye bunları ben çekiyorum. Böyle olmasa bile, böyle bir çıkarım yapmanız benim için asla sorun değil. Hatta bu, sizin için çok iyi olur! Ne olur, bunu yapın ve ben bunları boşuna yaşamış olmayayım!

İkincisi: Benim durumum çeşitli araştırma ve geliştirme çalışmalarına konu olursa, insanlığın gelişmesi de mümkün olabilecektir diye düşünüyorum.

Ve üçüncüsü: Lütfen inanç empoze etmek istediğimi düşünmemenizi dileyerek, ayrıca şu inancımı da paylaşmak isterim ki, beni yaratan Allah ve bu hâlleri bana ve benim vesilemle de sana yaşatan da Allah. Allah, istese bu hâlleri yaşatmazdı. İnanıyorum ki, çöldeki köpeğe su veren kadını Cennet’ine koymak üzere yüce merhamet sahibi olan Allah, eşref-i mahlûkat olarak yarattığı bir insana iyi şeyler yapan birini de Cennet’iyle ödüllendirecektir. Şu anda bana uygun gördüğün değer veya değersizliği ben anlayacak durumda değilim. Dolayısıyla senin sonuç aşamasında elde edeceklerin için ben, adeta bir nesneyim. Diliyorum ki, sen benim yüzümden hiçbir zaman kötü sonla karşılaşma, hep iyi sonla karşılaş ve hep sonsuza dek güzellikleri yaşa!

A! Affedersin, yine çenem düştü. Lütfen affet!

Sevgili Yakınım,

Sana, sevdiklerinle beraber başı da, ortası da, sonu da harikulâde bir hayat diliyorum.

Seni çok seven, büyüğün…

Lokman AYVA