Bismillah / Ubeydullah Garib

KABARCIK Ubeydullah GARİB

BİSMİLLAH

 

Bismillah, söz başı.

Her hayrın başı.

 

Bereket hazinesi.

Hayırlar özü.

Can suyu.

 

Bismillah, mübarek söz.

İslam olduğuma nişan.

İmanıma işaret.

 

Bismillah güç menbağı…

Büyük padişahın himayesine giren yalnız kalır mı?

Birine muhtaç olur mu?

Ekmek, aşsız kalır mı?

 

Padişah himayesinde olduğu bilinse her iş ona kolay olur.

Herkes ona dost.

Herkes ona yoldaş.

Hiç kimseden çekinmez.

 

Padişahı seven onu da sever.

Padişahı sayan onu da sayar.

Padişahın arka çıktığı aciz kalır mı?

Bahtsız olur mu?

 

Doğrusuna bakarsan padişah da bir kul.

Lakin Bismillah diyen kul, padişah olur!

Bir sözle padişah olan nerede var?

Dünya ona bir saray.

Her şey ona hizmetkar.

Güneş lambası.

Yıldızlar mumları.

Yaz bir bir sofra, güz bir sofra…

Bahar, sofrasında bir deste gül.

Bitkiler ziynet.

Hayvanlar yardımcı.

 

Bal arısı onun için bitkin düşüyor.

İpek böceği onun için ölüyor.

 

Bismillahı sadece ben söylemiyorum.

Her mahlukun dilinde o.

Her varlığın halinde o….

 

Küçük tohum sümbül olur mu?

Çekirdek yerde çürümüş…

Bitip ağaç olur mu?

 

İnek, sütten habersiz.

Koyun yün verdiğini bilmez.

Arı baldan bihaber.

İpek böceği ne ördüğünü bilmez.

 

Yumşak kökler taş deliyor…

“Yol ver bana!” deyip geçiyor.

 

Su dağdan, kayadan akar…

Dağ başı, yokuş demez çıkar.

Güneş başımı yakar…

Lakin yapraklar niye yanmaz?

 

Bulut beni nerden bilsin?

Koşup imdadıma gelsin?

 

Zerre Bismillah diyor, her varlıkta işliyor.

Güneş Bismillah diyor, uzaktanışık veriyor.

Her şey Bismillah diyor.

Allah adıyla iş görüyor.

 

Düşündüğüm o.

Övdüğüm o.

 

Andığım o.

Bildiğim o.

 

Başlasam Bismillah!

Bitirsem Şükür Allah!