Cahildi öğretmedin, açtı doyurmadın…

Faydalı ise lütfen bağlantıyı paylaşınız, tavsiye ediniz. Kaynaksız kopyalamanıza rızamız yoktur.

Abbâd. b. Şurahbil  (r.a.) anlatıyor:

(Başımıza bir açlık ve kıtlık yılı geldi. Bende Medine’ye gittim.) Ben yoksul ve açtım. Bunun üzerine Medine’nin bahçelerinden bir bahçeye girip, bir (miktar) başağı ovalayıp yedim. (Bir kısmını da) elbisemin içerisine koydum. Az sonra bahçenin sahibi çıkageldi. Beni dövdü ve elbisemi aldı.

Bunun üzerine Rasulullah (s.a.s.)’e vardım. (Durumu, O’na haber verdim.) Bunun üzerine Rasulullah ona (hitaben):

“Sen, (bu adama) bir şey öğretmedin, o cahildi. Ve onu doyurmadın, o açtı!” buyurdu.

Ona, elbisemi bana geri vermesini emretti. (bahçe sahibi de) bana bir vesk yahut yarım vesk buğday verdi.

(Bkz. Ebû Dâvûd, Cihâd, 85/2620-2621; Nesâî, Kudât, 21)

Faydalı ise lütfen bağlantıyı paylaşınız, tavsiye ediniz. Kaynaksız kopyalamanıza rızamız yoktur.

İlginizi Çekebilir

İmam Şiblî Hazretlerinden Feyizli Sözler

İmam Şibli Hazretlerinden Feyizli Sözler   Öğrenmenin acısını bir müddet tatmayan, hayatı boyunca cehaletin zilletini …

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Önceki yazıyı okuyun:
Cüz-ü ihtiyarî, kadere münâfi midir?

CÜZ-Ü İHTİYARÎ, KADERE MÜNÂFİ MİDİR?.. “Cüz-ü ihtiyarî, kadere münâfi değil. Belki kader, ihtiyarı teyid eder.” …

Kapat