KASTAMONUR.COM Sırlar ve Nurlar Şehrinden
Cami Çocuk ve Biz
Tarihi bir camideyiz.
Ezana epey bir zaman var ama erkenden gelip namaz kılan, Kur’an okuyan, tesbih çeken, tefekkür eden, dua eden değerli insanlar var..
Mekan tarihi olunca
değişik niyet maksatlarla girip çıkan yerli yabancı bir sürü insan var..
Kimi tarih ve medeniyet meraklısı, kimi sanat/mimari zevke sahip insanlar dikkatle süzüyor..
Kimi fotoğraf çekiyor, kimi uzaktaki dostlarıyla görüntülü sohbet edip camiyi gösteriyor..
Camileri özel çekimlerin sahnesi, stüdyosu haline getirmiş genç kızlar, erkekler..
Müslüman olmadığı için cenabet gezenler..
Saçı başı, vücudu açık kadınlar..
Camilerin Allah’a ibadet mekânları olduğunu umursamadan müze gezer gibi gezenler..
“Ne ararsan bulunur derde devadan gayrı..” diyen şaire rahmet okutacak cinsten herkes var, her şey var âdeta..
Üç yaşlarında ikiz kızlarıyla camiye giren bir kardeşimiz dikkatimi çekti..
Caminin ekosu çocukların hoşuna gitti ve avazları çıktığınca uzun süre bağırdılar..
Camide ibadet edenlerden ve ziyaret edenlerden hiç kimse çocuklara bir şey demediler sağ olsunlar..
“Camiye gelen çocuklara dokunmayın, azarlamayın” telkinleri işe yaramış..
Çocukların babasından çocuklarına sessiz olmalarını tembihlemesini bekledim..
-“Kızım burası cami.
Amcalar namaz kılıyor, dua ediyorlar.
Onları rahatsız etmeyelim, onları üzmeyelim..
Başkasını rahatsız etmek hoş bir şey değil..
Camiler Allah’ın evleridir..
Buralarda sessiz olmak gerekir.
Hadi oturalım, sessizce Allah’a dua edelim..
Allah’tan güzel şeyler isteyelim..
Bağırarak oynamak için ben sizi parka götüreceğim, orada istediğiniz gibi bağırır oynarsınız..” gibi bir şeyler demesini, küçücük bir ima ve işarette bulunmasını bekledim, ama yazık ki olmadı..
Çocuktur, elbette coşar, koşar, oynar.. hakkıdır..
Benim sitemim çocuğa değil; babaya..
Allah bize bu tertemiz çocukları edebin en güzeliyle edeplendirin, terbiyenin en güzeliyle terbiye edin, ahlâkın en güzeliyle ahlaklandırın diye emanet etmedi mi?
İyiyi kötüyü, doğruyu yanlışı, sınırları, ölçüleri hiç bir zaman, hiç bir yerde, hiç bir şekilde öğretmeyecek miyiz?
Camilerin, camide ibadet eden insanların saygı görme, değer verilme hakları, hukukları yok mu, olmamalı mı?
Çocuklara diledikleri gibi yaşama, dilediklerini diledikleri zamanda, diledikleri mekanda, diledikleri kadar yaşama hürriyetleri olmadığını kim, nasıl, nerede öğretecek?
Son derce önemli ve gerekli bu değerleri çocuklara kim, nerede ve nasıl öğretecekler?
Çocuklarımız bizim bu öz değerlerimizi nasıl, nerede ve kimlerden öğrenecekler?
Çocuk ve cami..
Oyun ve edep .
Kulluk, kutsal ve saygı..
Bunların orta yolunu bulabilmeli değil miyiz?
Orhan Salcı
- Var mıyız? - 1 Eylül 2024
- Yetim Yeter - 15 Ağustos 2024
- Meta’nın Esiri mi Oluyoruz.. - 2 Ağustos 2024
- Nerde Çokluk… - 24 Temmuz 2024
- Kurban Kesmek mi, Kurban Olmak mı? - 16 Haziran 2024
- Türk’ün En Büyük Düşmanı - 9 Haziran 2024
- Maarif Modeli Üzerine - 29 Nisan 2024
- Kendini Gizle Dinini Değil.. - 24 Mart 2024
- Köy Hocası Deyip Geçmeyin - 10 Aralık 2023
- Boykot Silahtır - 1 Kasım 2023
