ÇEŞM-İ İM’ÂNIMLA KILDIM RİSALE-İ NUR’A NAZAR

Kıymettar Üstadım, Efendim!

Çeşm-i im’anımla kıldım Risale-i Nur’a nazar,

Yoktur imkân yaza mislin, efrad-ı beşer.

Bu ne elfaz, bu ne mana, bu ne üslub-u hasen,

Okudukça münceli olmakda, daim bir hüsün.

Barekâllah ey mukaddes Nur-i Hudâ,

Subh-u mahşerde uyun-u mü’minîne 

incilâ.Sendedir envar-ı tevfik-i ilâhî,  rûşenâ

Her harfi şem’a-i feyz-i ilâhî,  cilveger;

Zevk alır baktıkça insan, bütün eşyadan geçer.

Eyliyor talim-i iman-ı tahkikî cümle âleme,

Kim okur sıdk ile, iner feyz-i Rahman kalbine.

Hall eder tılsım-ı kâinatı, her harfi dünyaya değer,

İlm-i nafidir, yazılır  ecr-i cezîll, tâ kıyamet bîkeder.

Hasılı, bilcümle  meknuzât-ı kikmet-perverin,

Her biridir ehline, bir âfitab-ı Hak-nüma.

İlâhî, bihakkı esmaike’l-hüsna,

Tâ kıyamet münteşir olsun, uyun-u ehl-i Hak bulsun cilâ.

Ey müellif-i Risale-i Nur, ger edersin iftihar becadır,

Gıbta ederse cümle i ihvânın sana, çok sezâdır.

Çünkü eyledin iman-ı tahkika bir  memer,

Elde ettin şah-ı eserle zuhr-i yevmi’l-mefer.

Bilirim değilsin enbiyadan bir nebi,

Lâkin elinde nedir bu nur-u muteber.

Fakir  talebeniz Küçük Hüsrev

Mehmed Feyzi