Cıss

ÇOCUĞA SÖYLENEN “CISS”LAR kadar fıtrilikten uzağız anlaşılan. Peygamber Efendimiz’in (a.s.m.) evinde (dikkat edin devrinde demiyorum) bir çocuğa yasak olacak ve çocuğun kendisine yahut oynadığına zarar verebileceği eşyalar var mıydı? Çocuk bir yaşına girer girmez belki öncesinden hareketlenmeye ve keşfe başlıyor. Nesneleri canlı-cansız cisimleri tanımaya –bilhassa ağızına götürerek– çalışıyor. Herkesçe malum evet çok tatlı, eğlencelik manzaralar görüntü ve durumlar sergiliyor. Ve aslında pek çok tehlikeyi atlatıyor, tepkiyle karşılaşıyor, etrafa zarar verebiliyor ve yasaklanma, kısıtlanma, insandan aşağı muamele ile kimliği, yüksek İslam fıtratlı şahsiyeti, gelişme(me)ye başlıyor.

Sahi ne kadar da kıymetli eşyalarımız, cihazlarımız vakit harcamalarımız var! Yani öz eleştiri bu, kendime söylüyorum, çocukla nasıl muhatap olacağım, nasıl vakit geçireceğim, bilmiyorum. Vaktinde ve yeterince olamıyorum. Çünkü en başta lüzumsuz ve Halık’ın takdir ettiği kıymet sıralamasında aşağıdaki şeyleri önceliyorum. Ve insan halife-i zemin, eşref-i mahluk yerle bir oluyor, kırık dökük yasak büyüyor. Buna neden çevrili olduğumuz madde, eşya, görenek ve zamanın icatları ve…

Çocuk bu; masum, ilgiye muhtaç, öğrenme ve tanıma şevk ve azmiyle dolu ilahi bir ihsan ile. Şartlarımız mı bu kadar, biz mi mağlup olmuşuz. Bu fıtrilikten uzak hangi imkanları ararken imkansız bırakmışız kendimizi ve çocuklarımızı. Rabbim çocuk ihsan etmişse bir kimseye, dönüp baksın ve sıfırdan alsın bir yanları diye. Sana tekrar öğretiyor, özüne dön, hayretle seyret ahengi cümbüşü alemde. Sade saf ve üretken kal da yönel Rabbine.

Bir çocuğun anneye bağlılığı gibi muti ol, sığın sineye. Hem terbiyenin hikmeti hem de eşyanın mahiyeti ve lüzum derecesi. Duygu ve iletişimin, insana hizmetin ve değer vermenin, madenindeki cevheri keşf ve işletmenin, çürükten kabuklardan sıyrılmanın hep ipuçları bebekte, çocukta gönderilmiş. Dikkat et, sıyrıl, kalk, yüzünü yıka!

Kaynak: vukufiyet.com