Diyanet İşleri Başkanımıza Dair / Dr. Mehmet R. Derindağ

Faydalı ise lütfen bağlantıyı paylaşınız, tavsiye ediniz. Kaynaksız kopyalamanıza rızamız yoktur.

Tarihe not düşmek adına son devre damgasını vurmuş şahsiyetlerden Prof. Dr. Mehmet Görmez Hocamıza dair bazı hatıratı nakletmeyi bir vazife addettim.
Hiç şüphesiz Cumhuriyet tarihinin en çalkantılı devrelerinden birinde Diyanet gibi bir kurumun başkanlığına getirilmiş, tarihi kararlara imza atmış, krizlerde önemli kararlar vermiş, ve Diyaneti bugün âlemşümul bir vizyonun ve misyonun parçası haline getirmeyi başarmış bir şahsiyet olarak Mehmet Görmez Hoca’ya hepimizin vefa borcu var.

Mehmet Görmez Hocamız ile Diyanet İşleri Başkan yardımcısı iken ilk görüşmemizi yapmıştık. Filipinler’den kalabalık bir heyet ile gerçekleştirdiğimiz bu ziyarette Görmez Hocamızın vizyonunu da müşahede edebilmiştik. Filipinler Moro bölgesinden gelen heyetimizle tek tek alakadar olmuş ve bana “şu andaki hissiyatımı tercüme edebilir misin, ben şimdi yetmiş senedir kardeşini kaybedip, yetmiş sene sonra kardeşi ile buluşmuş ve onları bağrına basmak isteyen bir hâlet-i ruhiye içerisindeyim. Âlem-i islam ile bizim aramıza duvarlar ören, kardeşleri yabancılaştıran zihniyete bin nefrin!” demişti. Hem gözlerim doluyor hem tercüme ediyordum. Şahsınızda, diyordu, bir Filipinli kardeşimiz Dar’ul Hikmeti görüyoruz, bir başkası makam-ı hilafeti müşahede ediyoruz, bir başkası bize ecdadınız gibi sahip çıkacaksınız değil mi, diyordu.. Görmez Hoca bana döndü; Moro için ne yapabiliriz, istekleri neler? .. Üç istek öne çıkmıştı;
-Kur’an-ı Kerim istiyoruz.
– İmamlarımızın Türkiye’de eğitim görmelerini ve talebelerimizin Türkiye’de hafızlık ve okul okumalarını istiyoruz
-Bir İslam Merkezi inşaası istiyoruz

İki talebi o gün orada toplantı bitmeden Görmez hoca halletmişti. 10 bin adet Kur’an-ı Kerim’i derhal Diyanet Vakfı’ndan ayarlamış ve akabinde de bize ulaşmıştı. İmamlar ise periyodik aralıklarla Türkiye’ye getirtilmeye başlamış, öğrencilerimiz ise farklı Kur’an kursları ve imam hatip okullarında, ilahiyatlarda okumaya başlamışlardı. İslam Merkezi tam manasıyla gerçekleştirilememiş olmasına rağmen Diyanet Vakfı Tacloban’da bir cami inşa ettirerek o arzuya da bir cevap vermiş oluyordu.

Daha sonra zaman zaman kendisini ziyaret etmiş, bir kaç defa da başbaşa görüşmüştük. Yine Filipinler’den şeriat mahkemesi yargıçlarının eğitimini de diyanetimiz üstlenmiş, o devrede de yine toplantılarına katılmış birebir görüşmeler yapmıştık.

2012 senesinde menfur Risale-i Nur’a ihanet hareketi olan sadeleştirme cinayeti başlamıştı. Sadeleştirme haberinin yayınlandığı hafta Hüsnü Bayramoğlu ve Ahmed Aytimur Ağabeylerimin emriyle bir yazı kaleme almıştım. Bir nüshasını Merhum Sungur Ağabeye de göndermiştim. Daha sonra bir kaç yazı daha yazdım ve bunları Görmez hocaya da gönderiyordum. Sungur Ağabeyin vefatı ile (Sungur Ağabey ile Diyanet arasındaki münasebat için Emirdağ 2’deki mezkur mektuplara bakınız, kaderin ne ince sırları var…) Ankara’daki taziye görüşmesinde (Merhum Sungur Ağabeyin vefatı münasebetiyle) Abdullah Yeğin, Ahmet Aytimur, Said Özdemir, Hüsnü Bayramoğlu, Abdulkadir Badıllı Ağabeyler Diyanet İşleri Başkanımızla, Sayın Başbakanımız (Cumhurbaşkanımız Tayyib Erdogan Beyefendi) iştirak etmişler ve bu sadeleştirme cinayeti beyan edilmişti. O zaman Tayyib Bey Diyanet Başkanımıza Üstadımızın arzusu muvacehesinde Ağabeylerimizin dediklerini emir telakki edip halledelim, Risalelere sahip çıkalım ve devlet eliyle neşredelim, demişlerdi.
Böylece Risale-i Nur neşir tarihçesinde yeni bir devreye girilmiş, devlet kendi kurum ve kuruluşları vasıtasıyla Nurları basmaya başlamıştı. Bu bir devrimdi. Elbette ki ilk neşir devirlernde olduğu gibi yine kökü dışarda dal ve budakları içerde zındıka komiteleri kendilerinin meclisteki siyasi ayakları ve dışardaki vatansız güruhlar ve bir takım münafık gazetecilerle bu yeni devre-yi neşriye-yi Nuriyeyi baltalamak üzere seferber olmuşlardı. İçten ve dıştan müdhiş bir baskı altındaydı Diyanet Reisimiz. Buna rağmen çalışmalarını titizlikle, şevkle, gayretle devam ettirdiler. Sanırım Görmez Hocanın en büyük hizmeti Nurların bu manada neşri, ama bundan ötesi var.

Diyanet İşleri Eski Said eserlerinden son devir nur eserlerine kadar Üstad Bediüzzaman’ın tashihinden geçmiş, el yazma, matbu on binlerce nüshayı, sayfayı, makaleyi, lahikayı Türkiye’nin dört bir tarafından bir araya getirmiş ve bunları digital ortama aktarmıştı. Sahife adedi olarak milyonlarca sayfayı bulan böyle muazzam bir çalışmayı geliştirmek için Sözler, Envar, Hayrat Vakfı, Said Özdemir Ağabey, Badıllı Ağabey,muharrir N. Şahiner, Orakcıoğlu Ağabey ve daha yüzlerce eşhastan arşivler toplandı. Bu arşivler titizlikle tedkik edildi, tahkikî bir çalışma yapılarak devâsâ bir arşiv çalışması yapıldı. Bir asrı geçen Nur’un neşir tarihçesi içerisinde şahsi gayretler ve bahusus Envar Neşriyat bünyesinde bulunan arşivle beraber dağınık halde bulunan bütün bu nüshaların bir araya getirilmesi, dijital ortama aktrılması acaba Diyanetin eliyle olmasaydı kim yapabilirdi. Bu, benim kanaat-ı acizanemce, ancak ve ancak bir istihdam-ı İlahidir, bir sebeb-i şükür olmalıdır ve arzu-yu Üstadanelerinin de vücuda gelmesidir. Bu meseledeki şu muvaffakiyet bütün siyasi mülahazaların fevkinde muazzam bir muvaffakiyettir. Tebrike şayandır, takdire layıktır, varsın bir kaç kendini bilmez meseleyi sadece devlet tekeli gibi pespaye iftiralarla lekelemeye çalışsınlar, hiç ehemmiyeti yok.

Üstadımızın hizmetkârı ve talebesi ve bir mektubunda mutlak vekilim diye ifade ettiği Hüsnü Bayramoğlu Ağabeyin kıymetli Başkanımızı ziyaretlerinde de yine bir kaç defa beraber olmuştuk. Hüsnü Ağabey kendisine yazmış olduğu diyanet ile alakalı mektubunu okutmuştu. Görmez Hocamız mektubu dinleyince Nur cemaatinde Üstadımızın bu lâhika kültürü fevkalâde büyük hizmetler yaptı. Şimdi mektubunuzda aynı ifadeleri müşahede ediyorum, demişti. Beraberce hem Mektubattan hem İşaratu’l İ’caz’dan makamında dersler okumuştuk.

Yabancı diyanet temsilcileri ile her buluşmamda Risale-i Nur’u tavsiye ediyor, Fetö gibi zararlı ve terör menşeli gruplarla karıştırılmamasını ifade ediyor ve ekseryetle de kendi bastığımız Nurlardan hediye ediyorum, diye eklemişti. Hatta bir devlet büyüğümüzün Fetö’yü kastederek “bunlar da Risale okuyorlardı” sözüne hemen İşidçiler de Kur’an okuyorlar efendim, sakın krıştırmayalım, Risale-i Nurlar Anadolu topraklarının sigortasıdır, Ehl-i Sünnet itikad ve akidesinin son devir ufûlü olmayan güneşidir, diye mukabelede bulunduğunu da bizzat ifade etmişti.

Hülasa olarak gerek Nurların neşri, gerek ehl-i sünnet itikadının muhafazası, gerek Ahadis-i Şerifenin muhafazası, gerekse hâriç dünyada Türk Devlet ve milletinin bihakkın temsili ve 15 Temmuz ihanet gecesinde bütün camilere selâ emri gibi fevkalade durumlardaki liderlik vasıflarıyla Prof. Dr. Mehmed Görmez Hocamız, Anadolu semasında hoş bir sedâ bırakmış, inşaallah her ne makamda olursa olsun gönüller üzerinde taht kurmuştur.