Dünya Seni Terk Etmeden

Dünya seni terk etmeden

Beylik laflar ederiz, büyük büyük laflar edildiğini duyarız zaman zaman..
Onsuz asla!.
Sensiz asla..
Ölürüm, yaşayamam..
Vazgeçemem asla,
Unutamam asla,
Terkedemem asla..

Bazılarının özünde iyi niyet, samimiyet, insani bir taraf bulmak, arkasını doldurmak, söyleyenin halini, söyleten halleri anlamak, nisbeten hak vermek mümkün..

İnternetsiz asla,
Arabasız asla,
Markasız asla,
Sigarasız asla diyen..
Asla köyde yaşayamam,
Küçük şehirde yaşayamam..
Asla şunu yapmam, asla bunu yapmam,
Asla izin vermem,
Asla ödün vermem…

Örnekleri çoğaltmak, çeşitlendirmek mümkün..
Yaşayamazlar mı, yapamazlar mı gerçekten?

Yaşadıklarımdan, yaşananlardan ögrendigim şeyler var;
İnsanoğlu çoğu zaman iddialarıyla sınanır, kınadıklarıyla kınanır..

Bu kadar büyük büyük harflerle konuşan, büyük büyük laflar eden insanların onsuz yaşayamam dediği şeyler birer birer ya da bir gece ansızın elinden alınıverse gerçekten yaşayamazlar mı?

19 Ağustos 1999 depreminin yaşandığı gece, sevip sevildikleriyle huzurla, mutlulukla
yarınki günde yapacaklarının hayaliyle yatağa giren insanlardan binlercesi güneşin ışıklarını hiç göremedi.
On binlercesi gözlerini soğuk, karanlık enkaz duvarlarına açtılar.
Yüzbinlercesi Allah rahatlık versin diye uykuya ugurladıkları ana, baba, evlat, eş, dost, sevdiklerini bir daha göremediler, berzah alemine göçene kadar da göremeyecekler..
Günlerce aç kalanlar, ömür boyu sakat kalanlar..
Tüm servetlerini, konforlarını kaybedip aylarca, yıllarca hatta bir ömür boyu sadakaya muhtaç hale düşenler..

Irak’ta, Libya’da, Suriye’de, Ukrayna’da fabrika sahibi, itibar sahibi, konforlu, rahat bir hayat sahibi milyonlarca insan vazgeçilmez sandıkları, onsuz asla dedikleri şeylerin neredeyse tamamını geride bırakıp hiç bilmedikleri, istenmedikleri diyarlara göçtüler.
Gittikleri yerlerde ikinci-üçüncü sınıf insan muamelesi görmek pahasına, açlığa, açıklığa, susuzluğa rağmen, her gün sözlerle, bakışlarla aşağılanacakları göçebe, mülteci, sığınmacı bir hayata mecbur oldular, çok daha önemlisi razı oldular..
Onsuz asla.. dedikleri şeylerin belki hiç biri yanlarında yok, ellerinde yok..

İşte hayat böyle..
“Unutulmaz deme sakın
Unutursun Mihribanım..”dediği gibi şairin insanoğlu yaşayamam der, yaşar..
Ölürüm der ölmez, ölemez..
Taşıyamam der, taşır, yapamam der yapar, unutamam der, unutur..

İnsan oğlu bu..
Demirden sağlam, pamuktan narin..
En ağır yükleri kaldırır, düşmez, yıkılmaz, yorulmaz;
En ağır imtihanları geçer, sarsılmaz..
Taşa çalarsın taş kırılır o kırılmaz..
Kelebek kanadı kadar narin bir yanı daha vardır insanoğlunun, dokunursun kül olur.. Pamuk kadar hafiftir, narindir, üfleyiversin toz olur..

Gün olur bir milletin çilesini omuzlar, taşır, yük alır..
Gün olur en sevdiklerinin hayatlarında, yüreklerinde taşınamaz yük olur..
İnsan oğlu işte, bazan kul olur, bazan gül, bazan kül olur..
Yüreği, ufku meydanlar, sahralar, ummanlar kadar geniştir bazan, yüreğinden iklimler, mevsimler geçer..
Yüreğine insanlar, hayatlar, şehirler, dünyalar sığar, uçsuz bucaksız meydan olur, yurtsuzlara yurt, yersizlere yer olur, hane olur, dâr olur..
Zaman gelir kaldıramaz hiç bir şeyi, yüreciği darlanır,
hiç bir sözü, hiç bir yüzü, hiç bir nazı çekemez, can burnunun ucuna gelir, canı dar olur..
Kelebek kadar, uç uç böceği kadar bile yük olmak istemez insan bazan hayata ve insanlara..
Gel gör ki gün olur ki sesi yorar, sözü yorar, nefesi yorar, hayali yorar..
Gün olur varlığı ağır gelir, taşınamaz yük olur, varlığı yorar..
Yokluğu yorar bazen, tokluğu yorar, diken gibi batar..
Gün olur varlığı ‘dayak’ olur, dayanak olur insanlara,
Gün olur başı büyük olur, sığmaz hiç bir yere,
Gün olur varlığın yük olur..
İnsan oğlu işte, bazan kul olur, bazan gül, bazan kül olur..

Hayat bu..
Yaşa ve gör..
Yaşat ve gör.
Yaşatsınlar ve gör.
Hayatta hiç bir şey uzak değil insana..
Kaderde varsa her şey yakın.
Herşey mümkün..

Belki sen uzaksın.
Belki sen uzamalı, uzaklaşmalısın hayattan, insanlardan..

Herkes ve herşey gibi seni de çağıranlar,
çekenler var belki..
Belki yer çeker,
Belki gök çeker.
Belki can çeker,
Belki kan çeker,
Belki bilen çeker,
Belki çilen çeker,
Belki imtihan çeker..

Bazan tutar elinden kol çeker,
Bazan girer kalbine kul çeker,
Bazan kıvrım kıvrım yol çeker..
Bazan mis kokulu gül çeker..
Can çeker
Kan çeker
Yâr çeker
Yer çeker..

Gün olur ar edersin
Yüreğini dar edersin,
Gün olur taban direr,
Gün olur isteyerek gidersin..

Herşey mümkün hayatta.
Her sey insan için,
Her şey imtihan için.

Elle gelen düğün bayram
Hakk’tan gelen her şey ikram.
Her şey ihsan.
İmtihan
İşte bu kadar,
Bir varmış,
Bir yokmuş insan..

Orhan Salcı

• Yazar Hakkında
• Diğer Yazıları

Yazar : Orhan SALCI

• Var mıyız? - 1 Eylül 2024
• Yetim Yeter - 15 Ağustos 2024
• Meta’nın Esiri mi Oluyoruz.. - 2 Ağustos 2024
• Nerde Çokluk… - 24 Temmuz 2024
• Kurban Kesmek mi, Kurban Olmak mı? - 16 Haziran 2024
• Türk’ün En Büyük Düşmanı - 9 Haziran 2024
• Maarif Modeli Üzerine - 29 Nisan 2024
• Kendini Gizle Dinini Değil.. - 24 Mart 2024
• Köy Hocası Deyip Geçmeyin - 10 Aralık 2023
• Boykot Silahtır - 1 Kasım 2023

Tüm Yazıları Göster