Fânîden, Bâkî’ye (Şiir)

Faydalı ise lütfen bağlantıyı paylaşınız, tavsiye ediniz. Kaynaksız kopyalamanıza rızamız yoktur.

FÂNÎ’DEN BÂKÎ’YE…
Gönlümün bahçesinde, şakıyor bülbül gibi
Bülbüle ilham veren, nazenin bir gül gibi
Dağlardan ovalara, coşkun akan sel gibi
Seher vaktinde esen, ılgıt ılgıt yel gibi

Aşıkların sazında, titreyen bir tel gibi
Uzaklardan çağıran, davet eden el gibi
Fısıldıyor derinden, sanki diyor “gel” gibi
Yabancıyım bu sese; sesleniyor el gibi

Tırmalıyor beynimi, sualler çengel gibi
Kanatıyor kalbimi, dikenli bir tel gibi
Ruhumun urûcuna, mânî bir engel gibi
Cel/zbediyor nefsimi, süslü bir dantel gibi

Hüzzam, sabâ söylerdim, bazen ise Hüseynî
Neden bu gün nihavend, neden şimdi kuş dili?
Bu bir rüya mı yoksa, bir serap mı; geçici?
Beni kendine çeken; bir melek mi? iblis mi?!..

Oyalanma bunlarla, aldanma ey Derûnî!
Düşme nefsin ağına, gerçek sanma hayâli!
Dünyadır; gelir, geçer; ne mey kalır, ne sâkî
Bir’i bil, Bir’i birle; ya Bâkî, entel Bâkî!..

Şevket Özsoy/Derûnî. 21.07.2018. Köy.