FEYZİ ERTEM

Feyzi ERTEM

Feyzi Ertem, 1932 Kastamonu doğumludur. İlkokulu çeşitli yerlerde okudu. Kastamonu Meslek Lisesinden mezun olduktan sonra Ankara Yüksek Öğretmen Okulunu bitirdi. 31 yıl 9 ay Türkiye’nin çeşitli yerlerinde vazife yaptı. Evli ve 4 çocuk babasıdır.

“Bediüzzaman veli ise kocamı salıverir”

“Bediüzzaman’ın ilk Kastamonu’ya gelişi, halk arasında, ‘Buraya sürgün bir hoca geldi’ diye yayılmıştı. Bu sırada babam İnebolu’da öğretmenlik yapıyordu. Bunu duyunca birkaç arkadaşı ile birlikte ziyaretine gitmişti. 1943 senesinde babam beni ve ağabeyimi Üstadın ziyaretine götürdü. O sırada Üstad Arabapazarı’nda oturuyordu.

“Odada pek bir şey yoktu. Yalnız ibrik ve yatağı vardı. Çocukluk halimle en çok dikkatimi çeken, fareler olmuştu. Hiç insanlardan çekinmiyorlardı.

“Denizli’ye götürürlerken babamı da götürmüşlerdi. Babam Denizli’de hapiste birkaç ay yattı. Tahliye olduktan sonra da öğretmenlikten 3 yıl 7 ay uzaklaştırıldı.

“Bu durumdan dolayı annem çok üzüldü ve hastalandı. Bir gün dua ederken, ‘Eğer Bediüzzaman gerçekten veli ise kocamı salıverirler’ demişti. Gerçekten hapishanede o gün, isim benzerliğinden, babam bir başkasının yerine tahliye olmuştu. Bir ay sonra tekrar istediler. Ancak o sırada beraat kararı da çıktığından bir daha geri götürmediler. Babam hapisten çıkarken, dışarı çıkarılmaması gereken Meyve Risalesini sepetin içine koyarak çıkarmış, her yerini aradıkları halde sepeti aramamışlardı.

“İkinci görüşmemiz Barla’da olmuştu. Bu ziyaretimde Üstad bana bizzat okudu. Onun tesiri üzerimde uzun müddet devam etti.

“O zaman risaleler elle yazılırdı. Babam yüzlerce risale yazdı. Ancak ben çok az yazdım. Bizde mevcut olan el yazma risalelerini 1959 yılında bir arama sırasında götürmüşlerdi. Bir daha da geri vermediler. Barla’da Üstadın ziyaretine gittiğimde vakit akşamdı. Bu sırada polisler tarafından sorguya çekildim. Ancak yine de ziyaret etmeye muvaffak oldum.

“Üçüncü ve son ziyaretim Isparta’da 1958 yılında olmuştu. Üstad öğretmenlere çok ehemmiyet verirdi. Bu ziyaretimde Üstad bana, ‘Ben seni yanımda alıkoymak istiyorum, fakat mesleğin öğretmenlik olduğu için vazifene devam et’ demişti.”

Allah rahmet eylesin. Amin.

(N. ŞAHİNER)