Gidiyorsun…

Faydalı ise lütfen bağlantıyı paylaşınız, tavsiye ediniz. Kaynaksız kopyalamanıza rızamız yoktur.

Gidiyorsun..

Bütün hayrı, nimetleri, bereketleri, muhabbetleri ile koskoca bir Ramazan ayı daha geldi ve gidiyor..
Son günle..
En sevdigini gurbete uğurlayanların otobüs ya da tren garlarında sevdiğinin yüzüne, gözlerine mahzun, gözyaşlarını saklamaya çalışarak nemli gözlerle kaçamak son bakışları, ağlamamak için kendilerini tutup dudaklarını geverek son sarılma, vedalaşma anları gibi..
Gidip de dönmemek, dönüp de görmemek var..
Seneye kim öle kim kala..
Elveda ey rahmet ayı Ramazan.
Elveda ey Kur’an ayı Ramazan.
Elveda ey gufran ayı Ramazan..

Bizi kendi halimize, isyanımızla, nisyanımızla, acımak bilmeyen dünya ve dünyalıklarla, dünyaya tapınan, dünyalıklar için tepinen kullarla başbaşa bırakıp gidiyorsun..

Hz. Adem ve Hz Havva’nın Cennetten kovulması gibi Cennet kokuları ve tatlarını alıp terkedip gidiyorsun bizi..
Bizi bu çöllerde aç, susuz, nursuz bırakıp gidiyorsun.
Ramazanda oruç tutup aç kaldığımızı sanıyorduk lakin asıl sen gidince aç kalacağız;
Kulluğa aç, duaya aç, Kur’an’a aç, dostluğa aç, saygıya, muhabbete, hürmete, ikrama, ihsana, insana, insanlığa aç ve susuz koskoca on bir nasıl geçer sensiz..

Nice fakirin, garibin, yetimin yüzü sen gelince güler, sen gelince karnı yemeğe, gönlü merhamete duyardı..
Bunca mahzun yürek için koskoca on bir ay sensiz nasıl geçer?

Sen gelince güldü esnafın yüzü.
Camilerin yüzü sen gelince güldü..
Kabrisranlar bile sen gelince gülistana döndü..
Şimdi gidiyorsun..
Son dakikalar..
Gönlümüzden bir parçamız da seninle gidiyor sanki.
Gelişin rahmet idi, gidişin de rahmet olsun inşaallah.
Giderken yüklerimizi de götürür müsün?
İsyan yüklerimizi, nisyan yüklerimizi..