HALİDE NUSRET ZORLUTUNA

HALİDE NUSRET ZORLUTUNA

Nur!.. Ne güzel kelime! Mânâsı kadar söylenişi de güzel, tatlı, ahenkli!..

Nursuz bir dünya, nursuz bir kâinat, nursuz bir hayat ne korkunç bir şey olurdu! Tasavvuru bile insana dehşet ve haşyet veriyor…

Ama, son zamanlarda, bazı nursuz, ya da gafil sözde aydınlarımız; bizleri bu güzel kelimeden âdeta ürker hâle koydular!

.Nurcu, diyorlar da bir daha demiyorlar! Cahil, mürteci, miskin, aldatıcı… Ne bileyim, daha ne kadar kötü sıfat varsa, bu “Nurcu” kelimesinin başına yakıştırıp ekliyorlar… Yakıştırmaya çalışıyorlar amma, nafile, yakışmıyor! Dün gene, baktım, bir gazetenin sol köşesinden bir bay; alarm işareti veriyor “Medeniyet elden gidiyor, Nur neşriyatı filân yerde ekmek peynir gibi kapışılıyor; koşun, toplanın, elele verin a dostlar, başka işleri bırakın şimdi, Nurcularla mücadeleye girişin!…” diye feryatlar koparıyor! Nurculuk hakkında hiçbir fikri olmayan gençler hatta ihtiyarlar bu yaygara karşısında dehşete düşeceklerdir: “Nedir bu Nur Risaleleri?.. Nedir bu kapışılan tehlikeli kitaplar? Millete hırsızlığı mı, ırzsızlığı mı, komünistliği mi tavsiye ediyor?.. Yoksa ayağınızı uzatın, oturun, çalışıp ileriye gitmekten vazgeçin mi diyor? Ne diyor?

.Bir zamanlar bizzat ben, Nur neşriyatı aleyhindeki propagandalardan kuşkulanmış; bu eserleri görmek istemiştim. O sıralarda Tıp, Hukuk, Dil-Tarih Fakülteleri’nde; Siyasal Bilgiler’de yüksek tahsillerini yapmakta olan bazı eski talebelerim, bana bu kitaplardan getirdiler. Bir de ne göreyim? Baştanbaşa fazilet, iyi ahlâk ve çalışma telkin eden Kur’ân-ı Kerîm’den, hadis-i şeriflerden feyiz almış parıl parıl öğütler; komünizm ile, -hâşâ!- Allahsızlıkla mücadele eden eserler…

.Şimdi düşünüyorum: Geçende, o “peynir ekmek gibi kapışıldığından” dehşetle bahsedilen kitaplar, benim gördüklerimin tam tersi zararlı kitaplar mıydı?..

.Öyleyse, bu memleketin polisi, savcısı yok mu?.. Neden bu zararlı kitapların satışını durdurmamışlar?.. Olur mu böyle şey?..

.“Antikomünist neşriyat diye Nur kitapları satıldı.” diyorlar. Nur kitapları elbette antikomünist neşriyattır. Biz biliyoruz, zaten kendileri de bar bar bağırarak ilân etmişlerdir. Komünistlik demek dinsizlik demektir.

.Lenin yoldaş ne demişti:

“Her nevi dinin köklerini dünya yüzünden kazımak baş gayelerimizden biridir. Komünizm nizamının en büyük düşmanı Allah’tır. Allah’a olan imanı çürütmek için bütün kuvvetlerimizle çalışmalıyız.”

Evet efendim, Lenin böyle diyor…

.Nur neşriyatı ise dinden, Allah’tan, dinin makul ve makbul emirlerinden bahsediyor… Yani benim gördüklerim, demek istiyorum; benim görmediğim zararlı Nur yayınları varsa onu bilemem. O, hükûmetin, adaletin bileceği şey. Ama, bakıyorum, Nurculuktan dolayı tevkif edilenlerin hemen hepsi, Türk adaletinin titiz incelemesinden geçtikten sonra beraat ediyorlar… Bu da ayrıca ve bilhassa dikkate şayan değil mi?..

.Şu hâlde bu yaygaracılar ne demek isterler?..

Ve bu yaygaraların şaşkına çevirdiği masum gençler ne yapsınlar?..

.Nur nedir? Nurculuk nedir?.. Çoğunun bu hususta hiçbir fikri yoktur. Kimi –esrarengiz bir tarikat; kimi de sosyal veya siyasal bir teşekkül sanıyor Nurculuğu.

.Benim –özel incelemelerim sonunda– vardığım kanaate göre, Nurculuk ne bir tarikattır, ne de bir cemiyet. “Nur”a; kâinatı mânen ve maddeten aydınlatan “Işık”a erişmek için yollara düşmüş milyonlarca insan ki, aradıklarını bulmak için faziletli insan, iyi insan; ihtirassız, riyasız, yalansız.. insanlara mânen ve maddeten yardım etmeyi kendine zevk edinmiş insan olmak lâzım geldiğine inanmıştır. Allah’ın rızasını tahsil etmek için onun kullarına yardımı vazife bilir.

.Bu, senin vardığın netice: Bakalım doğru mu, diyebilirsiniz. Evet, haklısınız.

.Şu hâlde bu problemi yetkili bir makam, kökünden halletmelidir: Türkiye Cumhuriyeti kanunlarına göre

.Nurculuk; Nur neşriyatını okumak suç mudur? Değil midir? Hükûmet mi, yoksa T.B.M. Meclisi mi bunu kesin olarak söyleyecek? Biri desin ki biz de bilelim ve ona göre hareket edelim. Müzminleşen bu dava bitsin gayri.