Hz. Peygamberin (asm) Allah’ı Zikredişi

Peygamberimiz Aleyhisselâmın Allah’ı Zikredişi

Asım Köksal (rha) 

Hz. Aişe:

“Resûlullah Aleyhisselam her vakitte Allah’ı zikrederdi” dediği gibi,[1] Retina b. Ka’bü’l-Eslemî de:

“Resûlullah Aleyhisselamın gündüzün hizmetinde bulunur, hacetini görür gözetir, derler toparlardım.

Resûlullah Aleyhisselam, yatsı namazını kılınca evine girerdi.

Ben de kapısının önüne otururdum.

Belki Resûlullah Aleyhisselamın hacetine ait bir buyruğu olur, derdim.

Resûlullah Aleyhisselamın:

‘Sübhanallah! Sübhanallah! Sübhanallahi ve bihamdihi!¹diyerek teşbih edişini dinleye dinleye göz­lerimi uyku bürür, uyuyakalırdım” demiştir.[2]

Resûlullah Aleyhisselam, sabah namazını kıldığı zaman, güneş iyice doğuncaya, yükselinceye kadar oturur,[3] Allah’ı zikreder;[4]

“İkindi namazından sonra güneş batıncaya kadar Allah’ı zikreden cemaatle birlikte oturmam, bana, her biri için oniki bin dirhem vererek İsmail Aleyhisselam evladından dört köleyi azad etmemden daha sevgilidir” buyururdu.[5]

Peygamberimiz Aleyhisselam:

“Allah’ın nimete bürüdüğü kimse, Allah’a hamd etmeyi çoğaltsın!

Günahı çoğalan kimse, istiğfarı çoğaltsın!

Rızkı geciken kimse de lâ havle ve lâ kuvvete illa billah’ sözünü çoğaltsın!”

“Cennete ilk davet edilecek kimseler, genişlikte ve darlıkta Allah’a hamd edip durmuş olan hamd edicilerdir.”[6]

“Rabbin kuluna, gecenin son yarısındakinden daha yakın olduğu bir zaman yoktur.

Eğer o saatte Allah’ı zikredicilerden olmaya gücün yeterse, ol!” buyurmuştur.[7]

Dipnotlar

[1]Ahmed, c. 6, s. 70, Müslim, c. 1, s. 282, Ebu Dâvud, c. 1, s. 5, Tiımizf, c. 5, s. 463, İbn Mâce, c. 1, s. 110.

[2]Ahmed,c.4, s. 59.

[3]Ahmed, c. 5, s. 101,107, Müslim, c. 1, s. 464, Ebu Dâ’vud, c. 2, s. 29, Nesâf, c. 3, s. 80, Taberânf, Mu’cemu’s-sağfr, c. 2, s. 150.

[4]Taberânf, c. 2, s. 150.

[5]Heysemî, Mecmau’z-zevâid, c. 10, s. 105, İbn Hacer, Metâlibu’l-âliye, c. 3, s. 245.

[6]Taberânf, c. 1, s. 103.

[7]Tirmizî. c. 5. s. 569. 570.

Asım Köksal, İslam Tarihi, Köksal Yayıncılık: 8/402-403