Kâi­nat ki­ta­bı­nı oku­mak Kur’an okumak gibi se­v­aptır / Ömer ÖZCAN

Üs­tad’ımız Bediüzzaman Hazretleri: ‘Na­sıl ki Kur’an oku­mak, onun ayet­le­ri­ni oku­mak se­vap­tır; şu bü­yük Kur’an olan kâi­na­t kitabını oku­mak, te­fek­kür et­mek de ay­nı şe­kil­de se­vap­tır. Bir sa­at oku­mak, bir se­ne ibadet se­va­bı­na eşit­tir’ der­di.

1954 se­ne­sin­de Üs­tad’la beraber Bar­la’da­yız. Her gün bi­ze ki­tap oku­tu­yor, kır­la­ra dağ­la­ra çı­karı­yor­duk. Bir gün Söz­ler’i al­ma­yı unut­mu­şum. Me­zar­lık ta­ra­fın­dan ge­ri dö­ner­ken Üs­tad: ‘Nere­ye gi­di­yor­sun?’ di­ye sor­du. Ben ki­ta­bı unut­tu­ğu­mu söy­le­yin­ce: ‘Bu­gün de bü­yük ki­ta­bı okuya­ca­ğız, gel!’ de­di. Üs­tad bü­yük ki­tap­la kâi­na­tı kas­te­di­yor­du…

Bu üzümlerden sa­hip­le­rin­den zi­ya­de ben is­ti­fa­de edi­yo­rum

Is­par­ta’da üzüm­le­rin ol­du­ğu za­man­dı… Üs­tad bir gün şöy­le aya­ğa kal­kıp bağ­la­ra üzüm­le­re te­fek­kür­le bak­tı, bak­tı… Ve sonra: ‘Sa­hip­le­rin­den zi­ya­de bun­lar­dan ben is­ti­fa­de edi­yo­rum’ de­di.

Bir gün Üs­tad’ı ca­ma da­yan­mış, pen­ce­re­den ka­vak ağaç­la­rı­nı sey­re­der­ken gör­dük. Üs­tad’ımız bi­zi gö­rün­ce: ‘Yü­zer si­ne­ma­dan, ti­yat­ro­dan on de­fa zi­ya­de bun­la­rı sey­ret­mek, nefsi­min ho­şu­na gi­di­yor’ de­di.

Ben yi­yo­rum, siz uzak­tan kok­lu­yor­su­nuz!

Üs­tad’ımız, şimdi okuduğumuz Dör­dün­cü Şua gibi ba­his­ler okundu­ğu za­man şöyle der­di: ‘Ben bu bah­si yi­yo­rum, siz uzak­tan ko­kucuk alı­yor­su­nuz! Ko­kucuk da ol­sa bü­yük bir ha­zi­ne­dir…’ Ay­nen böy­le der­di…

Ri­sa­le-i Nur her yer­de Al­lah’ı gö­rür gi­bi hu­zu­ra yol ve­rir

Ri­sa­le-i Nur her yer­de hu­zu­ra yol gös­te­ri­yor. Kar­deş­ler, bu az bir şey de­ğil. Her yer­de Al­lah’ı gö­rür gi­bi hu­zu­ra yol ve­rir Ri­sa­le-i Nur. Sair ev­li­ya ma­si­va­yı, ya­ni kâi­na­tı unu­ta­rak hu­zu­ra yol bul­muş­lar. Hâlbuki Ri­sa­le-i Nur kâi­na­ta ba­ka­rak hu­zu­ra yol gös­te­ri­yor.

Ye­min edi­yorum, ye­min edi­yo­rum bu der­sten ye­ni oku­nu­yor gi­bi is­ti­fa­de et­tim!

Bir gün Is­par­ta’da ‘ha­ka­ik’a dair ki­tap da­ğı­tıp es­ki­mez ya­zıy­la Üs­tad’ın hu­zu­run­da ders ya­pı­yor­duk. Üs­tad kar­yo­la­da boy­nu­na ka­dar yor­gan çe­ki­li, din­li­yor­du. Bir ara dur­du: ‘Kardeş­le­rim! Ha­fı­za­nız na­sıl? Ben ar­tık ih­ti­yar­la­dım, ha­fı­zam za­yıf­la­mış.’ Son­ra: ‘Ye­min edi­yorum, ye­min edi­yo­rum, bu der­sten ye­ni oku­nu­yor gi­bi is­ti­fa­de et­tim! Hâlbuki bu me­se­le­yi on bin ke­re oku­mu­şum…’ de­di.

Şu ca­zi­be­dar si­yaset ha­di­se­le­ri bi­raz te­vak­kuf et­se

1959 yı­lı­nın bir güz ayın­da Üs­tad Haz­ret­le­ri ab­dest al­dık­tan son­ra: ‘Şu ca­zi­be­dar si­yaset ha­di­se­le­ri bi­raz te­vak­kuf et­se, bir­den be­şer na­za­rı Kur’an’a çev­ri­le­cek’ de­di.

Ömer Özcan, Ağabeyler Anlatıyor-1