Mehmed Feyzi Efendi’den Feyizli Sözler – II

MEHMED FEYZİ EFENDİ’DEN FEYİZLİ SÖZLER – II

EFENDİMİZ (A.S.M) HAKKINDA

• Hakikat-ı Muhammediye (a.s.m.) “ Evvelü mâ halâkallâhü nûrî” sırrıyla mazhar-ı İsm-i A’zam olduğundan, hem şecere-i kâinatın çekirdek-i aslisi, hem de en mükemmel meyvesidir.

• Efendimiz (a.s.m.) mizan burcunda ana rahmine intikal etti. Mizan burcunda her şey kemâlini ve neşesini bulur.

• Resulûllah Efendimiz’e (a.s.m) çok salavat getirerek irtibat kurmak lazım. Ta ki iştiyak hararetimiz ziyadeleşsin. Sekeratta Resulullah Efendimiz (a.s.m.) ümmetine temessül ediyor, kabrinde temessül ediyor, lehinde şahitlik ediyor. Bütün kemalât ve füyüzat ondandır. O (a.s.m.) şems-i fazilettir. Enbiya ise O’nun kevkebleridir. Hüsün ve cemalin tamamı O’na verildi. Hz. Yusuf’a (a.s.) ise nısfı verildi.

• Resulullah (a.s.m.) namaza durduğu zaman bir nur hâsıl olur, bütün vücudu nur kesilirdi. İşte bu nur vasıtasıyla bütün vücud-u şerifleri bir göz gibi olurdu. Onun için önünü gördüğü gibi, arkasındakini de görürlerdi.

• Resul-i Ekrem Efendilerimiz’in (a.s.m.) cism-i şeriflerinin kemal-i letafetinden dolayı nez’ anında melekü’l mevt ruh-i şerifleriyle beden-i şeriflerini tefrik edemedi. Onun için kendi ruh-i şeriflerini bizzat kendileri teslim buyurdular.

• Muhaddislerden Ebu Nuaym’ın tespitlerine göre, Resul-i Ekrem Efendilerimiz (a.s.m) otuz dört defa miraç etmişlerdir. Ama bunlardan sadece bir tanesi ruh maal-ceset olmuş, diğerleri ruhanî olarak vuku bulmuştur.

• Aleyhissalatu Vesselam Efendimiz’de üç defa şerh-i sadır vuku buldu. Biri sabavetinde, sütannesi Halime’nin yanındayken; biri nübüvvetin iptidasında vahye kuvvet olması için; sonuncusu Mi’rac’a urûcu anında acaib-i kudretten göreceği şeylere tahammül için…

• Peygamberimiz’in (a.s.m) gönderilmesinden itibaren kıyamete kadar Kur’an asrıdır.

• Efendimiz’in (a.s.m.) kabrinin başında devamlı bir melek melekûtî bir ayna ile durur. O meleğin vazifesi ümmetinden kim salâvat getirirse onun suretini Efendimiz’e göstermektir. Efendimiz (a.s.m.), o suretleri mahşer yerinde tanıyacak ve onlara şefaat edecek. Bu hal evvelce istib’ad edilebilirdi. Şimdi televizyon çıktı, inkârına mecalleri yoktur. Aynı şekilde Melaike-i Seyyahîn adlarındaki melekler de küre-i arzda dolaşırlar. O meleklerin vazifesi Efendimiz’e salavat getirenleri haber vermektir.

• Sahabiler, Efendimiz’e (a.s.m.) sual etmekten hayâ ederlerdi. Bir bedevi gelse de sual etse, biz de istifade etsek diye bakarlardı.

• Bedeviler “Yâ Muhammed” diye nida ederlerdi. Fakat kibâr-ı sahabe öyle demezlerdi. Öyle demek mü’minlere yasaktı. “Yâ Resulullah”, “Ya Nebiyallah” diye hitap ederlerdi.

• Peygamberimiz’de (a.s.m.) risalet, velayet, kutbiyet hepsi birleşmiştir. Hz. Ebu Bekir (r.a.), Hz. Ömer (r.a.), Hz. Osman (r.a.), Hz. Ali (r.a) ve Hz. Hasan (r.a.) hilafetiyle otuz senelik devrede hilafet-i kâmile tamam oldu. Kutbiyet bâtına intikal etti Ömer b. Abdülaziz’de sultanlık ve kutbiyet vardı. Daha sonra sultanlık zâhir, kutbiyet ise bâtında kaldı. Mehdi Resul’de (a.s) hem kutbiyet hem sultanlık cem olacak.

EĞİTİM

Bir gün birisi oğlunun gençliğindeki bazı durumlarından şikâyet eder. Bunun üzerine Mehmed Feyzi Efendi şunları söyler:

• “Ne acele ediyorsun! Acele etme, devresini tamamlıyor. Herkesin devresi değişiktir. Kimisinin önü, kimisinin sonu iyi olur.”

EVLİYA AHLAKI

• Çocukların bazı huyları evliya ahlakındandır:

-Rızık kokusunda endişeleri olmamak,

-Kavga gürültü etseler bile kalplerinde birbirine karşı hiss-i intikam ve kin taşımamak,

-Hastalanınca şekva etmemek,

-Dövse bile yine annlerinin kucağına sığınmak.

• Avam-ı mü’minde havf-reca, havasta kabız-bast, ehasta ise heybet ve üns vardır.

• Akıl, Ku’an’ın irşadı altında oldukça kıymetlidir. Yoksa ateş böceğinin başındaki ışık gibi olur. Başında bir ışık parlıyor; ama önünü bile aydınlatmıyor.

• En büyük keramet istikamettir. Kimseye su-i zan etmeyin.

  Hazırlayan: A. Nevra SEZEN