Misafir / Ubeydullah GARİB

KABARCIK Ubeydullah GARİB

Misafir

Bugün bizim ev hayli hareketli…

Hummalı bir temizlik faaliyeti söz konusu…

Elektrik süpürgesi bir başka canlı çalışıyor.

Bütün eşyalar didik didik…

Perdeler iniyor, örtüler sökülüyor.

Normalde bir iki saatte biten temizlik, birkaç güne sarkacak gibi…

Belli ki eve misafir gelecek.

Ancak misafirin sıradan biri olmadığı da bir gerçek.

Sabrımı zorlamadım, sordum:

“Hayırdır, bu telaş nedir hatun?”

“Kimdir bu bahtiyar misafir?”

“Sürpriz!” dedi.

“Söylemem!”

“Çok şaşıracaksın!”

Sınavım sabır…

Evdeki canlılık doruk noktada.

Heyecanlı havaya ben de kendimi kaptırdım…

“Bir eksik var mı hatun? Aman her şey misafirimize yaraşır olsun hatun!” diyerek elimde olmadan titizleniyorum.

Kaç gündür süren telaşın sonuna gelindi.

Kanepe örtüleri özenle yerlerine örtüldü.

Perdeler takıldı.

Pastanın kaç çeşidi hazır…

Dolmalar…

Sarmalar…

Ve ortalığa yayılan nefis börek kokuları…

Her taraf tertemiz, pırıl pırıl…

“Mis gibi!” tarifine uygun…

Misafire uygun!…

Bizim telaşımız sürerken bir başka misafir hazırlığını daha haber aldık.

Gelen ilk bilgiler:

Konuk çok özelmiş!

Bu sebeple konuğa özel konak inşa edilmiş!

Eşyalar itinayla seçilmiş…

Hiçbir masraf göze gelmemiş!

Merakımı yenemedim, işin ayrıntısına eriştim…

Edindiğim bilgilere göre hazırlık, bildik misafir kabullerine hiç benzemiyor:

Konak oldukça muhteşem…

Salon hayli büyük…

Yıldız manzaralı…

Geniş ve yüksek tavanlı…

Tavanda benzersiz bir avize…

Etrafta, el uzatma mesafesi yiyecek ve içecekler…

Havuzlar ihtişamlı …

Şelaleler göz alıcı…

Bahçeler büyüleyici…

Her taraf tertemiz…

Pırıl pırıl…

Hazırlığın kısa sürmediği belli…

Yetkili bilgi veriyor…

Kulağımda kalanlar:

Hazırlığın ilk merhalesi alt yapı çalışmalarına ayrıldı ve bu hazırlık 126 milyar yıl sürdü!..

Çevre düzenlemesi kesintisiz 200 bin yıl devam etti… Bu sürede etraf bitki ve hayvanlarla zenginleştirildi…

Ve sonunda yücelerden gelen emir…

Davet gerçekleşti…

Davetli teşrif etti…

Muhteşem konak, konuğuna kavuştu …

Kainat insanla buluştu…

“Ey insan!

Sen… insaniyet cihetinde, abdiyetin içinde bir sultansın. Küçüklüğün içinde bir alemsin ve hakaretin içinde öyle makamın büyük ve daire-i nezaretin geniş bir nazırsın ki diyebilirsin “ Benim Rabb-i Rahim’im dünyayı bana bir hane yaptı. Ay ve güneşi o haneme bir lamba ve baharı bir deste gül ve yazı bir sofra-i nimet ve hayvanı bana hizmetkar yaptı. Ve nebatatı o hanemin ziynetli levazımatı  yapmıştır.”

“…Hem insan olan bir insan diyebilir ki: Benim Halık’ım, bu dünyayı bana hane yapmış. Güneş benim bir lambamdır. Yıldızlar benim elektriklerimdir. Yeryüzü çiçekli-miçekli halılarla serilmiş benim bir beşiğimdir.”

Rabbim!..

Efendim!..

Sahibim!

Beni de “insan olan insan” eyle!

 

Kulluğuna kabul eyle!