Ocak Kültürümüz

Faydalı ise lütfen bağlantıyı paylaşınız, tavsiye ediniz. Kaynaksız kopyalamanıza rızamız yoktur.

OCAK KÜLTÜRÜMÜZ

Eski Türkçe od: ateş kökünden gelen ocak kelimesine, kültürümüzde kutsiyet atfedilmiştir.
Aile ocağı, baba ocağı, yeniçeri ocağı, asker ocağı..
Ocak yaz ve kış sönmez. Ocak başında ısınılır, yemek pişer, ekmek yapılır.
Ayrıca kış gecelerinde “ocakbaşı” bir aile ve mahalle- köy meclisidir. Orada sohbetler yapılır, kararlar alınırdı.
Herşeyden önemlisi milli kültürümüz yeni nesillere aktarıldı.
“Ocağı yanası ” hayır dua, “ocağı sönesi” bedduadır..
Kısacası bizde ocak batı’nın şöminesinden çok farklıdır, bir-ki satırla anlatılmaz. Hakkında kitaplar, destanlar yazılır..
Kastamonu Arkeoloji Müzesi ‘ne bir konak enkazıdan gelen bu sanat harikası ocak taşı, ateş yanan kısmın üstünde yer alıyordu. Yan taraflarında ahşap veya alçıdan yapılan gözler bulunurdu..

Resimdeki taşta şunlar yazılı:
“Yâ İlâhï bu ocağı dâima pür nur kıl,
İzzetiyle sahibini rûz (u) şeb mesrûr kıl.”
Rûz-u şeb: gece ve gündüz
Mesrûr: mutlu, sevinçli

Usta elden çıkmış sülüs yazının çevresi rûmî motiflerle süslenmiş. Harika bir ata yadigârı gerçekten.
Keşke konakla birlikte muhafaza edilebilseydi. Ama buna da şükür diyelim .