KASTAMONUR.COM Sırlar ve Nurlar Şehrinden
|
Ömer ÖZCAN |
Said Özdemir’in merhume eşi Rahime anne Bediüzzaman’ı ziyaret etmişti, çok kahramanca hizmetleri var. Şöyle ki:
Dün, 16 Şubat 2016 Salı günü vefat eden Said Özdemir ağabeyimizin merhume eşi Rahime Hanım, Münire Özdemir’in gelinidir. Münire Özdemir ise, Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerinin Risale-i Nur naşiri olarak vazifelendirdiği en yakın talebelerinden Mehmed Said Özdemir’in ikinci annesidir. Said Özdemir’in kendi öz annesi merhume Hediye Özdemir 25 yaşında iken Tillo’da tifo hastalığı sebebiyle vefat etmiştir. Küçük Said, o zaman beş yaşındadır. Said Ağabey ikinci annem dediği Münire anneyi de öz annesi gibi benimsemiş ve sevmiştir. Hatta onu ve merhume eşi Rahime Özdemir’i Hz. Üstad’a götürmüş ve duasını almalarını sağlamıştır.
Dokuz kere hapse giren, sayısız baskın, arama ve takibata maruz kalan bir nur şakirdinin evindeki durum, ev ahalisinin halet-i ruhiyeleri, keyfi olarak çektirilen sıkıntılar karşısında gösterdikleri tevekkül, tahammül ve metanetin sırrı elbette merak konusudur. Münire Anne ve gelini Rahime o evin içinden birileri… Bundan daha ötesi, onlar birer anne ve birer kadın… Bu sebeple Münire Özdemir’in, gelini Rahime ile beraber yaşadıkları hüzün verici hatıralar inanıyorum ki zihnimize çok farklı anlamlar yükleyecektir…
Münire Özdemir’den kayıtlı bu hatıraları yazdıktan sonra, Said Özdemir ağabeyle kendi evinde bir araya geldik ve taslak metni beraberce tashih ettik. Said ağabey, metni dikkatle okuyarak düzeltmeler, eklemeler ve açıklamalar yaptı. Hatıralar epeyce uzun ve bir döneme ışık tutuyor… Merhume Rahime hanımla ilgili kısımları neşrediyoruz…
Risale-i Nur’un hanım kahramanlarından Rahime Özdemir’i Allah’tan rahmetler niyaz ediyoruz…
Ömer Özcan
GELİNİM RAHİME İLE ÜSTAD’IN KOLUNU ÖPTÜK, “DUA ET” DEDİM
O sıralarda hapishanelere giren nur talebeleri vardı. Bizim hapisler daha başlamadı. Hapisler, işkenceler, sıkıntılar bizden daha önce başlamış. Hapishaneden on kardeş çıktı. Onlar hapishaneden çıkınca tabi Üstad’ı ziyarete gidecekler. Said de (Özdemir) onlarla beraber gidecek. Beyim de (Osman) bana: “Fırsat bu fırsat, sen de git” dedi. Biz de o nur talebeleriyle beraber gittik. Sene 1956.
Said’le beraber, bir de yanımızda Ûlviye (Sümer) anne vardı. Risalelerde onun ismi geçer. Biz gittik Emirdağ’ına. Orada Çalışkan’lar ailesi vardı, hepsi de nur talebesidir. Onlara misafir olduk, bizi çok güzel ağırladılar.
Çalışkanlara, Üstadı ziyaret etmek istiyoruz dediğimizde, “Üstad Eskişehir’e gitmek üzere yola çıktı” dediler. Tabi o zaman biz, buraya kadar geldik Üstadı göremeyeceğiz diye çok üzüldük. Ûlviye anne dedi ki: “Hiç üzülmeyin, O, bilir. O bizi burada bırakmaz, gelir. Tespihleri alalım ‘Hasbünallah’ çekelim” dedi. Biz de hepimiz birer tespih aldık, beş yüz ‘Hasbünallah-ü Ni’mel Vekil’ çektik. Sonra Zübeyir Ağabey geldi, “Üstad Hazretleri yoldan döndü, gitmedi” dedi.
Üstad hanımlarla görüşmezdi. Artık Said “Annemi de getireyim” diye rica etmiş. Üstad da kabul etmiş. Şehir dışında hâli bir tarla; on kişi olarak bizi oraya aldılar. Ûlviye anne, ben, oğlum Said, gelinim -Said’in eşi- Rahime ve küçük kızımız Nuriye yanımızda. Beklerken baktık kahverengi bir araba geldi, Üstad içinde. Araba durdu, kapısını açtılar… Bana “Hadi önce sen ziyaret et” dediler. Ben daha Üstad’ın makamını tanımamıştım. Risale-i Nur okuyoruz ama daha tam anlayamamıştık. Çok büyük bir evliyayı ziyaret edeceğim diye, aklımda konuşmak istediğim çok şeyler vardı, dua da isteyecektim.
Ben gittim, arabaya yaklaştım, baktım ihtiyar bir zat oturuyor içeride. Hicab ettim onunla konuşmaya. Elimi uzattım, elini öpeceğim; kolunu şöyle kaldırdı Üstad, kolunu öptüm. Bizim oralarda adettir zaten, kol öperler. Üstad da zaten kadına el öptürmez. Kolunu öptüm “Dua et” dedim. “Beni ziyaret etmek isteyen kitapları okusun, beni ziyaret etmiş gibi olur” dedi. Sonra, “Buraya kadar zahmet edip gelmeyin” dedi. Üstad yavaş konuşuyordu, fazla duyulmuyordu. Ûlviye anne de yanımdaydı, “Üstad ne diyor?” dedim. “Kitapları okuyun, buraya zahmet edip gelmeyin” diyor dedi. Benim küçük kızım Nuriye de vardı, o da yanımdaydı. “Ona da dua et” dedim. Küçüktü, Üstad elini başına geçirdi… O kadar oldu işte. Kolunu öptük, duasını aldık.
Üstad’la görüşmek için bir kaç kişi daha vardı, ben çekildim artık. Onlar da sırayla ziyaret ettiler. O zaman benim gelin Rahime cezbelendi, cezbeye geldi, sonra sakinleşti.
Üstad bir de bize, hepimize yol parası verdi. Büyüklere birer lira, küçüklere ellişer kuruş verdi. “Bunlar yol paranız” dedi. Ûlviye anne, “Bunlar bereket parasıdır” dedi bize. Üstad dua ediyordu, elleri açık olarak dua ederken araba aldı götürdü… Üstad’ı ziyaretimiz bu şekilde olmuştu.
GELİNİM RAHİME SAİD’İ PARMAKLIKLAR ARKASINDA GÖRÜNCE ÇOK AĞLAMIŞ…
Münire Özdemir hatıralarını anlatmaya devam ediyor:
Said (Özdemir) hapishanede iken ziyaretine gelinim Rahime ile beraber gidiyorduk. Demir parmaklıklar arkasında cam vardı, oradan konuşurduk. Biz üzüntüyle giderdik, o gülerek anlatır, bizi rahatlatacak şekilde konuşurdu. Biz de ferahlanırdık orada. O, halinden çok memnunmuş, çok rahatmış gibi döner gelirdik. Gelinim Rahime, kızım Hayriye ile beraber devamlı yemek götürürlerdi hapishaneye. Bir seferinde kızım Hayriye anlatmıştı; gelinim orada Said’i parmaklıklar arkasında görünce çok ağlamış… “Niye ağlıyorsun? Burası ne güzel bir yer, niye ağlıyorsun? Cenab-ı Hak bize lütfetmiş gelmişiz” deyip rahatlatmış onu.
Said hapishanelere girince geçim konusunda sıkıntı çekmiyorduk. Biz iktisatla yaşıyorduk zaten. Bir şey de aramıyorduk, istemiyorduk. Allah için, Kur’an için girdiği için ferahlık da vardı bizde. Katiyen korku ve telaş yoktu. Bizi de götürseler korkmuyorduk. Bizim için normal bir hayat olmuştu bunlar. Dünyevî bir gayemiz de yoktu zaten…
SAİD ELLERİ KELEPÇELİ OLARAK SÖZLER KİTABINDAN JANDARMAYA DERS OKUDU. GELİNİM RAHİME DE YANIMIZDAYDI
Said (Özdemir) bir hapisten çıkıyor, birkaç ay sonra tekrar giriyordu. 1965 senesinde Sivrihisar hapishanesine nakledildi. “Ben de gelebilir miyim?” dedim jandarmaya. “Gel” dedi. Gelinim Rahime de vardı. Biz jipe bindik… Said’in elinde kelepçeler ve “Büyük Sözler” kitabı vardı. Hâlbuki bu kitap o zaman yasak, zaten ondan girmiş içeriye. Jandarmaya dedi ki: “Sen bana aç, ben sana okuyayım” dedi. Jandarma kitabı açtı, Said namaz bahsini okudu. Sivrihisar’a varınca savcılığa götürdüler. Savcı: “Yahu çıkartın bu kelepçeleri, nedir bu böyle takmışsınız ellerine?” dedi ve kelepçeleri açtırdı. Jandarmalar Said’i hapishaneye teslim ettiler, gittiler. Allah razı olsun hapishane savcısı Mahmut Ramazanoğlu bizi evine götürdü, yemek yedirdi. “Siz hiç merak etmeyin, Said Özdemir burada rahat yatar, inşallah” dedi. O hapishane savcısı dindar bir kişiymiş yani. Biz teslim ettik, Ankara’ya geri döndük. Sonra öğrendim Said’ten, o savcı Maraş’ın saff-ı evvel nurcularından Mustafa Ramazanoğlu’nun kardeşi Mahmut Ramazanoğlu imiş. Daha sonra avukatlık da yapmış, Risale-i Nur davalarına da girmiş.
|
Hakkında defalarca dava açılan ve defalarca hapis yatan Said Özdemir Sivrihisar Ceza ve Tevkif Evinde. Sene 1965 |
Mesela polisler geliyorlar, evden seccadeleri topluyorlardı. Oğlum Said Özdemir: “Niye topluyorsunuz bu seccadeleri? Namaz kılıyoruz bunların üstünde!” diye çıkışıyordu. Gelinim Rahime de: “Sinirlenme, Hacıbayram’da çok seccade var. Gider alırız, namazlarımızı onların üstünde kılarız, ne var bunda!” diye sakinleştiriyordu. Bizdeki cüppe, sarık, tespih, bunlar hep mahkemeye gitti. Böyle çok anormal şeyler yaşadık. Üstad Hazretleri ve talebeleri ise, hiçbir zaman bu zulümlere karşı hadise çıkartmamışlardır.
Kitapları devamlı saklıyorduk. En küçük bir kitabı cebimize, çantamıza koyamıyorduk. Ulus Bentderesi’nde, Altındağ’ın eteğindeydi evimiz. Evimizde, bir odanın içinde kuyu gibi açılmış bir yer yaptık. Kitapları orada saklıyor, üstünü de tahtalarla kapatıyorduk. Bu ev eski gecekondu evlerindendi tabi. Eskiden tabanlar tahta çakılıydı ya; işte o kuyunun üstü de tahta çakılıydı.
Bir gün polisler geldiler. Gelinim Rahime, odanın içindeki o kuyunun üstüne hemen bir yatak yapıverdi, torunu içine yatırdı, hasta… Polisler “tak, tak, tak” diye duvarlara vurup boşluk var mı diye arama yapıyorlardı. Baktım sıra oraya gelecek. Said, gelinime: “Bir battaniye ser, çocuğu oraya yatır” dedi. Kitapların bulunduğu kuyunun üstüne… Bizim küçük kız Nurefşan, sekiz yaşındaydı. Sıra oraya gelince, “Çocuğu kaldırın, orayı da arayacağım” dedi polis. Gelinim Rahime sertçe: “Yahu çocuk hasta, her tarafı aradınız, yetmez mi!” dedi. “Tamam, tamam” dedi polis. Böylece kuyudaki kitapları kurtardık. Yani evin içinde böyle garip olaylar…
Şimdi Bediüzzaman Külliyesi olan Said Özdemir’in Ankara Bentderesi evinin bir odasının tam ortasında Risale-i Nur kitaplarını saklamak için açılan kuyu. Külliye Camisi İmamı İmran hoca kuyu hakkında Ömer Özcan’a bilgi veriyor.
Said Özdemir’in Ankara Kalesinin karşısında, Bentderesi’nde bulunan evi Ankara’nın ilk hizmet merkezidir. Tarihi hizmetlere şahitlik etmiş olan bu ev yeşil kubbeli camisiyle ve müzesiyle beraber Bediüzzaman Külliyesi haline getirilmektedir.
POLİSLER GELİNİM RAHİME’Yİ ARAMAK İSTEYİNCE
Gülendam Hanım vardı, bir gün yine benim gelin Rahime ile beraber derse gitmişler. Dersten gelince bakmışlar kapıda polisler bekliyor. Arkalarından girip eve hücum etmiş polisler. “Önce sizi arayacağız” demişler. Gelin demiş: “Ne arayacaksınız? Erkek kadını arayamaz, kadın gelsin arasın” demiş. Gülendam çarşaflıydı. Gelinin elinde kitap varmış, hemen Gülendam’a vermiş. O da çarşafın içine, koynuna koymuş. Bunu da arayalım demişler. O da: “Siz beni arayamazsınız, kadın gelsin arasın” demiş. Artık aramıyorlar. Ertesi gün ifade vermeye gidiyorlar. Gülendam başına bir atkı alıyor öyle gidiyor. Gülendam hastaydı, tedaviye geliyordu, Malatyalıydı, bizde kalırdı.
Ömer Özcan, Ağabeyler Anlatıyor-7
(Kitap yayına hazırlanıyor)
- “Ne Hürriyeti, Ne Hürriyeti!” - 16 Şubat 2024
- “Bediüzzaman’a İlk Ziyaretimi Yeis İçinde Yaptım” - 22 Ekim 2023
- O Fakir Nurcuların Kalpleri Öylesine Zenginleşmiş ki… - 21 Ağustos 2023
- Bediüzzaman Said Nursi’nin bir prensibini bozan aşure - 28 Temmuz 2023
- Kastamonu İnebolulu Son Şahitlerden Said Nur Çelebi - 13 Haziran 2023
- 27 Mayıs Sonrası Erzuurum’da “Tuhfetür Reddiye” Davası - 27 Mayıs 2023
- Hasan Basri SARIÇAM Ağabey - 25 Ocak 2023
- Hüseyin BÜLBÜL: Çamdağı’nda Üstad’la 12 Gün Kaldım (Video – Hatıra) - 30 Ekim 2022
- İnebolulu Gülcü Hüseyin Ağabeyin Hatıralarından (Video) - 4 Haziran 2022
- Bediüzzaman Hapisteyken Camide Göründü mü? Av. Hüsameddin AKMUMCU Anlatıyor (Video) - 15 Nisan 2022
