Rahmet’e Liyakat

-Küçürek Hikâye-

Gökyüzünde bir ses doğup içime ağdı.
“Kendin ettin…” Camları zangırdatan mâna yüreğimdeki dalgakırandı. Cümleyi tamamlamalıydım; öyle de yaptım. “Kendin buldun.”
Dün gibiydi zaman, an gibiydi, yırtınıyordu adam; kızgınlıktan kendi yakasını çekiştirerek:
“Bana denecek söz mü?”
Hele ona, ona bile…
Belki de o vakti süslemek, belki de…
“… Olmayacak duaya amin” mi demek?..
Yağmurda bahar kokuları vardı. Pencerelere, damlara; yürek ve bileklere sağanak sağanak sızarken, patlamaya hazırlanan “göz”leri daha bir şişiriyordu. Uzaklardan bakarken bizlere, belki de müteşekkirdin, tebessümdeydin.
Birden düşündüm; idrâke düştüm.
Esefliydin belki de, kimimize kızgındın.
Sen ne demiştin, biz ne anlamış, ne eylemiştik? 
“İlk bahar, nev-bahar, nevruz-u sultanî…” diye işaretlemiştin. Biz –aha- sonbahara sarılmış, sonbaharla sarınmıştık.
Hiç unutmam. O tepedeki türbedeydik bir gün, kalabalıklarla iç içe… Ama “yalnız” kubbedeydik; güzelim yapının önündeki düzlükte “sizi” dinliyorduk.
“Anladım ki…” diyordunuz…
Demek ki “anlamak” bir büyük kapı; mâna sarayının eşiği… O saraya layık olmaya çalışmak bile az şey miydi?
Yağmur pek dineceğe benzemiyordu. Sanayide idiler. Bir tornacının önünde oturmuş, inceliklerden birer demet saçıyorlardı havaya. Henüz başlamamıştı sağanak. Devrile devrile gelen bulutlarda, öyle bir kül renklilik vardı ki ürpermeden edemedik. Hem kül rengi, hem de kırmızı felhan, iç içe… Tıpkı günümüz, ya da “gününüz” gibi…
“Ne olacak halimiz?” dedi biri.
“Herkes böyle diye diye…” düşünürken, ne hâl kalırdı, ne âlem…
“Bu sene havalar da yağdı çok şükür…” diye söylendi diğeri.
“Halbuki geçen yıllar…”
“Rahmet’e liyakat artıyor demek ki…”
“O zaman…”
“Vakit …” dedi öteki. “Vakt-i merhun da demiş birileri.”
Yağmur yemeden aşınmış, oksitlenmiş, kurumuş balçıkla sıvanmış beşli pulluk, tornacının önünde ağır başlılık taslıyordu. Anlaşılıyordu ki epey yorgundur; “ziraat” yapılan bir toprağı vakitlice eşeleyip durmuştur.
Niceden beri “eğlendiğim” yerden çıkmalıydım artık; “bahar kokusu” vardı ya yağmurda. Vestiyerdeki montumu alıp indim. Yağmur sakinlemişti ama hala “sin sin” yağıyordu.
“Ahmak ıslatan…” dense de yörede, bu yağmur altında “teferrüc”e çıkmayı pek severdim.
Hele tahsil yaptığım o büyük şehirde… Eğer bahar istila etmeye başladıysa parklarını, bahçelerini, yalılarını, erguvan, akasya ve at kestanesi ağaçlarını… 
Fakirhanemizden dışarıya acele ile yollanmamın sebebini, birlikte kaldığımız “dost”ların başka bir saike yormamış olmalarını ummaktan gayrı yapacak ne vardı elde?..
“Mümin her – alameti çıkmamış- her halde “hüsn-ü zanna” memur “ değil miydi?

(Bir Başka Çeşme öyküler kitabımdan alınmıştır.)

Mehmet Nuri BİNGÖL

• Yazar Hakkında
• Diğer Yazıları

Yazar : Mehmet Nuri BİNGÖL

BİYOGRAFİ
1961’de Şanlıurfa/Birecik’te doğdu. İlkokul ve ortaokulu aynı ilçede okudu. 1982’de İstanbul Edebiyat Fakültesinden mezun oldu. Anadolu’nun çok yöresinde Türk Dili ve Edebiyatı öğretmenliği yaptı.
Yazgı, Köprü, Bizim Külliye dergilerinde hikâye, deneme ve makaleleri yer aldı. Gap Gündemi, Tasvir, Yeni Nesil gazetelerinde yazıları yayımlandı. Birecik yıllıklarına alınmış şiirleri, yaptığı derlemeleri ve değişik site ve kitaplara alınmış makale, mülakat ve köşe yazıları bulunuyor.
Kitaplaşan iki eseri ve tefrika romanları Mehmet Nuri EMİNLER mahlasıyla yayımlanmıştır. Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliğine devam ediyor. Birecik’te temsilciliği açıldığı ilk günden beri Eğitim-Bir-Sen üyesi. Dört kızı ve üç torunu bulunuyor. Şanlıurfa/ Birecik’te ikâmet ediyor.

Tarık Buğra ile yaptığı mülakatın iktibas edildiği eserler:
Politika Dışı (Tarık Buğra)
Tarık Buğra’yla Söyleşiler (Mehmet Tekin)

Hikâyelerinin İktibas Edildiği Eserler:
Kedinâme (M. Nuri Yardım, 2019)
Dergizan Yıllığı (Ramazan Seydaoğlu, 2020)

İktibas edilen mahalli derlemeleri:
Cumhuriyetin 50. Yılında Birecik Yıllığı
Cumhuriyetin 70. Yılında Birecik Yıllığı

Tefrika Romanları:
Yokuşta ( 1986)
Yokuşta Tırmanış-1 (1984)
Yokuşta Tırmanış- 2 (1988)
Kafkasya’da Sarp Ufuklar (1981)

Kitapları:
Sürgündeki Çeçenya (1. Baskı: 1996; 2. Baskı: 2000) Gençlik Yayınevi
Nur Üstad (Biyografi- Deneme; 2002) Erguvan Yayınevi
Siyahtan Turkuaza (15 Temmuz) [Hikâyeler] 2021. KDY yayıncılık
Ver Elini Türkmeneli [Gönül Sayhası-1] (Roman) 2021, KDY Yayıncılık
Azada Yürüyüş [Gönül Sayhası-2] (Roman), 2021, KDY Yayıncılık, "Bir Başka Çeşme" (2022- KDY- Öyküler)

• Cemaat Değil Cemaattan Yana Olmak - 19 Eylül 2024
• Müzeden Ayasofya-yı Kebir’e… - 12 Eylül 2024
• Romancı Olmak – Olmamak – Olamamak - 25 Ağustos 2024
• Vâizler Neden “Etkisiz Eleman”? - 22 Ağustos 2024
• Nur Üstad ve Abdülhamid Meselesi - 11 Ağustos 2024
• Bahardan Sonra Yaz (Öykü) - 5 Ağustos 2024
• Sahabe Bir Sıfat; Hataları İse Ferdidir. - 4 Ağustos 2024
• İsmail Tohumu Fidana, Ardından Ağaca Duracaktır. - 31 Temmuz 2024
• Bazı Dikkatler-2 - 30 Temmuz 2024
• Adem-i Îtimat Meselesi - 29 Temmuz 2024

Tüm Yazıları Göster