Sâfikalp Ahmet Köroğlu’nun Keçe Duası (Hatıra)

Sâfikalp Ahmet Köroğlu’nun keçe duası

Denizli maznunlarından Ziya Dilek Bey, İnebolu seyahatlerimizden birinde anlatmıştı:

“Üstad Hazretlerinin cebinde yüz elli lirası varmış, bu parayı bir casus çalmış. Üstad bunu bize bildiriyordu. ‘Benim cinsimden olan bir casus, cebimdeki hacca gitmek için, telifattan kalan paramı çalmış. (Ziya Dilek Bey, benim cinsimden dediği, Şarklı bir hemşerisini Üstadın yanına casus olarak koymuşlardı, diye açıklama yapıyordu.) Şimdi param kalmadı. Bana bir evliyaullah’ın hediye olarak bıraktığı bir keçeyi size gönderiyorum. Ufak bir odayı döşer. Bunu satın! diye mektup yazmıştı.

Üstad’ın keçesini Ahmed Köroğlu nasıl aldı?
“Hapishanedeki bütün arkadaşlar keçeyi almak istiyorlardı. Zengin arkadaşlar vardı. Seyyid Şefik Efendi almak istiyor, Nazif Çelebi almak istiyor, zorba Beylerbeyli Süleyman da almak istiyordu. Bizim İnebolulu Ahmet Köroğlu da ‘keçeyi ben alacağım’ diye tutturmuştu. Herkes keçeye talip çıkınca, keçenin fiyatı arttı. Keçenin maddî fiyatından ziyade önemli olan manevî tarafı idi. sonra Seyyid Şefik Efendi Üstada sordu. ‘Keçeye talip olanlar çoktur. Nasıl yapayım?’ diye..

“Üstad şöyle bir pusula yazmıştı:

“Keçenin piyasaya değerini sorun, öğrenin. Ondan sonra aranızda kur’a çekin, kimde kalırsa onun olsun.”

“Keçeye kaç kişi talip olduysa, o kadar kâğıt hazırladık. Hepsi boş, birisine ‘keçe’ yazdık. Çekilişte ‘keçe’ yazılı kâğıt kime isabet ederse, o parasını ödeyip keçeyi alacaktı. Çarşıdan sorulduğunda keçenin rayiç bedeli otuz lira olarak tesbit edildi.

“Herkes keçeye sahip olmanın heyecanı içerisindeydi. Bu esnada Nur Postacısı Ahmet Köroğlu keçenin üzerine çıkıp oturdu. Nazif Çelebi, ‘Olmaz öyle şey, yağma yok, in oradan’ diyordu.

“Ahmet Köroğlu ise gayet sâfiyane şöyle diyordu:

“Yarabbi ben sana güvenerek bu keçenin üzerine oturdum. Eğer senin şanına lâyık düşerse, bu keçeyi benim altımdan al!”

“Nazif Çelebi merhum itiraz ediyordu. Eûzü Besmele, çekerek kur’ayı çekti, netice boş… Peşinden Süleyman elini torbaya attı, netice yine boş. Bütün arkadaşlar çekti hepsi boş çıktı. Son olarak sıra Ahmed Köroğlu’na gelmişti. zaten birtane kalmıştı, onda da ‘keçe’ yazılı olduğu belli olmuştu.

“Ahmed Köroğlu: ‘Şimdi bir tane kaldı, çekmeme lüzum var mı?’ dedi. Bunun üzerine kendisine arkadaşlar, ‘Çek de kazan, belki kayboldu’ dediler. O da Eûzü Besmele çekerek torbaya elini soktu, çıkardı, kâğıtta ‘keçe’ yazıyordu.

“Köroğlu’nun duasının müstecap olmasına hepimiz şaşırmıştık.”

Son Şahitler’den

Allah cümlesine rahmet eylesin. Amin.