Şefkat Tokadı / Ahmet KATIN

Faydalı ise lütfen bağlantıyı paylaşınız, tavsiye ediniz. Kaynaksız kopyalamanıza rızamız yoktur.

Önce küçük kibar ve zarif işaretlerle başlayan bir süreç, bazen kısa bazen uzun fasılalarla devam eder; duruma göre yani, muhatabın tavır ve davranışlarına göre değişen zaman aralıklarıdır; eğer muhatap bu ince ikazları fark edip tavırlarında bir değişikliğe gitmişse, uyarı ve ikazlar uzunca bir süre durabilir. Eğer muhatab bu ikazlardan bir şey anlayamamışsa, ikazın şiddeti artabilir, daha da anlamazsa, biraz daha artar, daha da anlamazsa büyüklerin şefkat tokadı dedikleri belalar başımıza gelebilir, eğer bu da kâr etmezse helâk edilme denen o tabii âfete maruz kalabiliriz…

Niye bu güzelim ikazları helâk edilme seviyesine kadar taşırız ki?

Biz insanız öyle değil mi? Öğretmenlerimiz, insanın hayvanlardan ayrılan en büyük özelliği aklı ve düşünebilmesi, diye anlatmamış mıydı? O zaman bu aklı ve düşünme özelliğini nerede kullanıyoruz, poker oynarken değil herhalde veya top koştururken de değil, doğal olarak işimizi yaparken orada kullanıyoruz, biraz da araba kullanırken belki, ama daha geriye epeyce kullanılabilir akıl ve düşünce miktarı kalıyor. Birazını; bu günlük hayatımızda başımıza gelen ufak aksiliklere veya terslik de dediğimiz veya şanssızlık gibi hareketlerin manasını çözmeye çalışmakta kullansak, diyorum. Hani, belki o zaman tokatları helâk seviyesine getirmemiş olabilir miyiz acaba…

İşin en garip tarafı da, helâk seviyesine binlerce ikazdan sonra gelmek herhalde!