Tansiyon / Ubeydullah GARİB

KABARCIK Ubeydullah GARİB

Tansiyon

Nihayet eve yetiştik…

Kapı eşiğindeyiz.

Yüzümüz gülüyor.

Sevinçle açıyoruz kapıyı!

Ancak ani bir olay!

Birden duruyor her şey…

Ciğerpare ayakta duramıyor!..

Hemen koluna giriyoruz.

Sesleniyor, sarsıyoruz…

Fayda yok…

Salıveriyor kendini yere yavru.

 

Sürükler gibi alıyoruz içeriye.

Son bir gayret uzatıyoruz kanepeye.

Yürekler tir tir!

Gözler kırpılmıyor!

Merakla bekliyoruz…

 

Ay parçası hafifçe gözlerini aralıyor.

Sonra bir iki sayıklama…

Ve yüzünde hafif tebessüm!

Derince bir “oh!” çekerek Allah’a hamd ediyoruz!

Tansiyonu düşmüş yavrucuğun!

Telaş, endişe, şaşkınlık, çaresizlik, sevinç hepsi birkaç dakikaya sığıveriyor.

 

Hafifçe kan geliyor gül benize.

O hala sakin…

Bizde ise heyecan dorukta!

Bütün duygular ayakta…

 

Hep birlikte söz yarışına giriyor, olanları hikaye ediyoruz ona…

Ayakta tutmak için ne kadar da zorlanmıştık.

Kayıvermişti kolumuzdan yere birden!

Birkaç saniye olsun tutamamıştık.

Bütün çabamıza rağmen…

 

Ayakta durmak… büyük nimet!

Ayakta durdurmak… büyük kudret!

Aralanan alem:

Ayakta durdurulanlar…

Ben ayaktayım, yakınlarım ayakta…

Mahallem, şehrim, ülkem ayakta…

Yedi milyar insan ayakta…

 

Hayvanlar ayakta…

Ağaçlar ayakta…

Otlar, çiçekler ayakta…

Eller, kollar ayakta…

Beller, boyunlar, gövdeler ayakta…

Hücreler ayakta…

 

Dünya ayakta, gezegenler ayakta…

Aylar, güneşler, galaksiler ayakta…

Atomlar, elektronlar ayakta

Bütün kâinat baştan başa…

Saniyeler, saatler, seneler, çağlar boyu ayakta!..

 

Ey sonsuz güç sahibi Kadir!

Ey her şeyi ayakta tutan Kayyum!

Seni, ayakta tuttuğun varlıklar adedince tesbih, tahmid ve takdis ediyorum.

Kabul eyle!..

 

Ebedi eyle!..