Ana Sayfa / Yazarlar / “Yaratılmayı Ben İstemedim ki” Diyenlere Ne Demeli?

“Yaratılmayı Ben İstemedim ki” Diyenlere Ne Demeli?

Faydalı ise lütfen bağlantıyı paylaşınız, tavsiye ediniz. Kaynaksız kopyalamanıza rızamız yoktur.
Yaratılmayı Ben İstemedim ki’ Diyenlere Nasıl Cevap … 
http://www.risaleonline.com/img//media/images/yaratilmayi-ben-mi2.jpgBazıları, ‘Ben mi istedim yaratılmayı ve dünyada imtihan olmayı?’ diyor. Bu gibi kimselere şu hakikatlerin hatırlatılması gerektiğini düşünüyoruz: Allah âlemlerin rabbi ve her şeyin yaratıcısıdır. İnsan Allah’a karşı hesap soracak makamda değildir. İnsanın yaratıcısı ve sahibi O’dur. Bunun neticesi olarak insanın Allah’a karşı bir itiraz etme hakkı olmadığı gibi, bunun kendisine zarardan başka hiç bir faydası olmaz. Ayet-i Kerime’de, “(Allah) yapmakta olduğundan suâl olunmaz; onlar ise sorguya çekileceklerdir.” buyrulmuştur. Lakin farazi olarak düşünelim; eğer insana yaratılmayı isteyip istemediği sorulacak olsa idi, herhalde yaratılmazdan önce sorulması mümkün değil. Çünkü olmayan birine nasıl sual sorulacak? Geriye tek şık kalıyor dünyaya geldikten sonra sormak. O da ancak, çocukken değil, akıl bâliğ olduktan sonra sorulması gerekir. Bu durumdaki bir insana sorulsa ve denilse ki, “Allah seni ebedi bir saadeti kazandıracak bir imtihan için yarattı. Lakin o ebedi saadet için bu dünyadaki imtihanın hafif meşakkatini çekmen gerekiyor. Eğer kabul etmezsen yaratılış hikmetin iptal olacağı için yok edileceksin!” Acaba hangi insan “beni yok edin ben bu imtihanın yükünü çekemem” diyecektir. Bazı insanların bunalıma girerek intihar edip kendi zanlarınca yokluğu seçmeleri bizi aldatmasın. Çünkü onlar başka sebeblerle intihar ediyorlar. Hiç kimse “ben bu imtihana dayanamıyorum” deyip intihar etmiyor. Diğer bir nokta ise; var olmak, yaşamak o kadar büyük bir nimettir ki, hiçbir kimse gerçekten yokluğa gidip bu nimetten ebediyen mahrum kalmayı göze alamaz. İntihar edenler ne yaptıklarının ve nereye gittiklerinin farkında olmadıkları için bunu yapıyorlar. Eğer fark etseler asla bunu yapamazlar. Yokluğun insan için ne derece korkunç olduğunu Bediüzzaman Hazretleri 13. Lema’da şöyle anlatır: “Dalâlette (imansızlıkta) öyle dehşetli bir elem ve bir korku var ki, kâfir, değil hayattan lezzet alması, hiç yaşamaması lâzım geliyor. Belki o elemden ezilmeli ve o korkudan ödü patlamalıydı. Çünkü insaniyet itibarıyla hadsiz şeylere müştak ve hayata âşık olduğu halde, inançsızlığı yüzünden, ölümünü ebedî bir yokluk, sonsuz bir ayrılık ve varlıkların ve sevdiklerinin gözü önünde vefatlarını, bütün sevdiklerinin yok olması ve ebediyen ayrılmaları şeklinde gören insan nasıl yaşayabilir? Nasıl hayattan lezzet alabilir?” Yine, yokluğa gitmenin ne manaya geldiğini ve eğer insan anlasa nasıl şiddetle ondan kaçacağını kendi yaşadığı tecrübesiyle Üstad şöyle anlatır: “Bir zaman, küçüklüğümde, hayalimden sordum: ‘Sana bir milyon sene ömür ve dünya saltanatı verilmesini, fakat sonra yokluğa ve hiçliğe düşmesini mi istersin? Yoksa, ebedi fakat sıradan ve meşakkatli bir varlığı mı istersin?’ dedim. Baktım, ikincisini arzulayıp birincisinden ‘Ah!’ çekti. ‘Cehennem de olsa beka isterim’ dedi.” (Meyve Risalesi)
İnsana böyle bir sualin sorulmasını imkânsız kılan diğer bir nokta da imtihan sırrının bozulmaması gereğidir. Çünkü diyelim ki, aklı başına gelince insanlara böyle bir teklif yapılıyor. Bu teklifi kim yapacak? Etrafımızdaki sıradan insanlar yapsa, kimse onlara inanmaz ve dinlemez. İkna edici olması için en azından gökten meleklerin inip onların sorması gerekir. Bu takdirde ise imtihan sırrı bozulmuş olur. Çünkü dünyadaki imtihan sırrının manası; Allah, ahret ve melekler gibi gözümüzle göremediğimiz varlıkları, aklımızla görerek kabul etmektir. Eğer imtihanın daha başında, insan meleklerle görüştürülerek başlasa bu insana aklını kullanarak değil, zorla iman ettirilmiş olur. Böyle bir imanın ise kıymeti yoktur. Mesela haşir günü; ahretin, meleklerin varlığını herkes görecek ama bu imanın kimseye bir faydası olmayacaktır. İmtihan sırrı, akla kapı açılmasını fakat iradenin elden alınmamasını gerektirir. İnsan her ne kadar akıl sahibi ise de, yaratılıştaki bütün hikmetleri kavramaktan ve kendisinin lehine ya da aleyhine olan şeyleri tamamen görmekten uzaktır. Bu sebeble, gireceği dünya imtihanının insana sorulmaması meselesi, biraz ana-baba ile evladlar arasındaki duruma benzer. Onlar evladlarına pek çok meseleyi sormazlar. Çünkü ana-baba bilir ki o meselelerde evladının kesin menfaati vardır. Mesela, “Evladım istersen seni okula yazdıralım, istemiyorsan sen bilirsin. Karar senin…” diyen olmaz.İşte bu imtihan meselesi de insanların ebedî bir cenneti kazanmaları ve yaratılmışların en seçkinleri olmaları için önlerine açılmıştır. Kendilerinden istenen imtihan meşakkati kaldıramayacakları bir yük olmadığı gibi, neticedeki kazançları ise sonsuzdur. Böyle mutlak bir maslahat insanın iradesine bırakılmaz.Son olarak, insanın yaratılmasındaki gayelerden bir tanesi insanın şahsına baksa bile, binlerce kat fazlası yaratıcısının yüce gayelerine bakar. Aciz ve cahil bazı kulların hatırı için bu imtihan yapılmasaydı, pek çok cihetlerle Allah’ın hikmetlerine zıt bir hareket olurdu. Allahu Teâlâ Hazretleri, insanların, böyle mantıksız ve hevâî arzularına uymaktan münezzehtir. “Eğer hak, onların hevâlarına (nefislerinin arzularına) uysaydı, elbette gökler, yer ve bunların içinde bulunanlar bozulup giderdi.” (Müminun, 71)
Bu ayetin işaret ettiği mana gibi, bu kâinat ve onun meyvesi olarak yaratılan insan ve insanın imtihanı, onların nefsanî arzularına bakılarak düzenlenecek olsa idi, kainatın yaratılmasındaki bütün hikmetler bozulur, abesiyete dönerdi.(Risaleonline)
***

Bu konuya başka bir açıdan bakarsak, insana; yaratılıp yaratılmaması değil, fakat “emanet”i kabul edip etmeyeceği sorulmuş, insan da bunu kabul etmiştir. Bu da sorunun esası olan imtihandan kaçma savunmasını bertaraf eder. Böyle bir teklifin gerçekleştiğine inanmayanlar, her şeyin ap açık ortaya çıktığı günü bekleyedursunlar. Konuyla ilgili bir yazı:

“Biz emaneti göklere, yere ve dağlara teklif ettik. Hepsi de onu yüklenmekten kaçındı ve ondan korktu. İnsan ise onu yüklendi.” Ene’yi neden yüklendik, isteyerek mi yüklendik?

Öncelikle Allah, insana kaldıramayacağı yükü yüklemez; bu O’nun adalet ve şefkatinin bir gereğidir. Bu manayı teyit eden birçok ayetler de vardır, bunlardan bazıları şunlardır:

“Allah hiç kimseye gücünün yeteceğinden başka yük yüklemez.” (Bakara, 2/286)

“Allah size kolaylık diler, zorluk dilemez…” (Bakara, 2/185)

“Biz emaneti göklere, yere ve dağlara teklif ettik. Hepsi de onu yüklenmekten kaçındı ve ondan korktu. İnsan ise onu yüklendi. Gerçekten insan çok zalim, çok cahildir.” (Ahzâb, 33/72)

Bu ayet ise insana gücü dahilinde olan sorumluluklarını mübalağa sigası ile ifade ediyor. İnsanların çoğunluğunun kendi hür iradeleri ile bu sorumluluklarını yerine getirmeyeceğini Allah ezelde bildiği için Allah insanları şiddetli bir şekilde ihtar ve ikaz ediyor. Yoksa insana kaldıramayacağı bir yükü teklif etmiyor. Bu ayetin şiddeti insanın gafletinin şiddetine binaendir. İnsanların ekserisi gafletinden dolayı bu sorumluluğu idrak edemiyor, bu sebeple Allah, insanlarını dikkatini çekmek için böyle ağır ve mübalağalı bir üslup kullanıyor.

Allah’ın emaneti bize teklif etmesi icbaridir, yani insan ile istişare edip de alınan bir karar değildir. Bu teklif işi; Allah’ın mülkündeki keyfi bir tasarrufudur. Bu sebeple insanın, Allah neden böyle bir tasarrufta bulundu diye itiraza hakkı yoktur. Zira mülk Allah’ındır, dilediği gibi tasarruf eder, kimseye de hesap verecek değildir. Lakin bu tasarrufunda yani; emanetin verilmesinde emanetin ağırlığı, adalet ve şefkatin terazisinde tartılıp, öyle insana teklif edilmiştir.

“Biz emaneti göklere, yere ve dağlara teklif ettik. Hepsi de onu yüklenmekten kaçındı ve ondan korktu. İnsan ise onu yüklendi. Gerçekten insan çok zalim, çok cahildir.” (Ahzâb, 33/72)

Ayetteki emanet: Farzlar, yükümlülükler, Allah’a itaat, akıl ve düşünme kabiliyeti tarzlarında tefsir edilmiştir. Kader sırrı yani; Allah’ın takdirine razı olmaktır, diyenler de vardır. İnsana verilen benlik de emanetin bir unsurunu teşkil eder. Benlik bütün mahlûklar içinde yalnız insana verilmiştir. Eğer insandaki ene (ben) gerçek mahiyetini anlayıp Rabbine yönelmezse; dünyayı zulüm, inkâr ve şirkin dehşeti ile dolduran bir mahiyete dönüşür. Vallahü a’lem.

Sorularlaislamiyet

Faydalı ise lütfen bağlantıyı paylaşınız, tavsiye ediniz. Kaynaksız kopyalamanıza rızamız yoktur.

İlginizi Çekebilir

‘Salâvatın Mânâsı Rahmettir!..’ 

‘SALAVÂTIN MA‘NÂSI RAHMETTİR!..’  “(Ey resûlüm!)  (biz) seni ancak âlemlere bir rahmet olarak gönderdik!..” (Enbiya,107) “İşte seni …

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Önceki yazıyı okuyun:
Godot’yu Samuel bekler, sen Mehdi’yi bekle!

Zavallı kafası karışıkların beklediği Godot'yu ben de yirmi yıla yakın beklemiştim. Sonunda canıma tak etti. …

Kapat