KASTAMONUR.COM Sırlar ve Nurlar Şehrinden
YENİ FETÖLERİ “ÖNLEMEK” İÇİN…-2
Başımıza sarılabilecek yepyeni FETÖ benzeri “sızıntılar”a mani olmak için yaklaşık bin yıldan beri üstüste biriken “gubar”ı; ilmi tozlanmaları silkelememiz şarttan öte bir zaruret artık.
Madem ki “İttihad cehil ile olmaz.” Üstad Bediüzzaman’ın ifadesiye, “Bu zamanın en büyük şartı” olan “ittihad-ı İslam”ı temin hamasi nutuk ve “iddia”larla değï, ilmi icraatlarla olacaktır.
“Zaman tarikat zamanı değil, hakikat zamanıdır.” ve “Zaman tarikat zamanı değil, cemaat (topluluk) zamanıdır.” ifadeleri bu devirdeki hak ve hakikat yolcularının “Cadde-i Kübra”sını işaretliyor gibidir.
Çağımızın, İslam- imanı ihya edici manasındaki Müceddidi Said Nursi (RA.)’a ait bu beyanları ve istihraci hükümleri, başında bir hoca ya da şeyh veya vaizin – reformistler gibi- bulunduğu yapılar, eğer ilk kuruluşta kasıtları yoksa, sonradan içlerine “nâehillerin” sızmasıyla “bid’a”lara sapabileceğinin öngörüsüdür.
“Hizmet olsun da nasıl olursa olsun…” diyen bir eski dosta telefonda bunları söyleyince epeyce şaşırmış, ancak bizi ve Üstad’ın varislerini suçlayarak birilerini temize çıkarmaya çalışmıştı. 7 Haziran seçiminden önceydi bu sohbet (!) ve bu dost belki de aradan geçen sekiz ay içerisinde pişman olmuştur. “Hin-i meşrutiyette tevbenin kapısı açıktır” zira…
Nur Üstad Bediüzzaman’ın, zatının layık olduğü “Müceddid”lik sıfatını sadece bir mektubunda kabul edişíndeki sır da buradadır. Bu “manevi” makamı “şahsı namına değil”, “Risale-i Nur’un şahs-ı manevisi” namına kabul etmesi bırakalım siyasi ve idari bir makamı menfi hareketle elde etmeyi, kendisine verilen “manevi makamatı dahi feda”ya mecbur olduğu figanını aleme neden salmıştır?
Bir grubun başındaki hoca ya da şeyh veya kendini amir makamında bilen bir ağabeyi, birileri istimal etmek için “şeytab gibi dessasça” sağdan yaklaşarak veya “enesi okşanarak” (Desise-i Şeytaniye) gaflete atılsa da, bir Kur’an- Hadis Müfessiri Eserlere bağlı “manevi bir şahıs” hiçbir vakit aldatılamaz.
Bundandır ki Risale-i Nur’un birinci talebelerinden Zübeyir Gündüzalp:
“Risaleleri kendi karihasındaki malumat ile açıklayan kardeşler, bilmeden, cemaatı kitaba değil şahsa bağlar.” Bilinir çünkü; Risale-i Nur’u en iyi açıklayan yine kendisi ve Kur’an-Sünnettir.
Üstad bu manevi makamlardan “istiğna” ile bir, eserlerinin belli bir coğrafyaya ve kitleye değil, bütün ümmet ve insanlığa ait olduğunu izhar; iki, eserlerinin “Kur’an’dan lemaan eden” BİR “mu’cize-i Kur’aniye” olduğunun itirafı; üç, istikbalde gelecek olan, İhlas Risalesi’nde “sizler” diye hitap ettiği “kardeş”lerini kitaba, yani ona-buna değil eserlere bağlayarak, “hizmetin tarz-ı telakkisi”nin ne olduğunu gösterme niyeti; dört, beş, altı… Hikmetlerini sırala sıralayabilirsen!..
- Cemaat Değil Cemaattan Yana Olmak - 19 Eylül 2024
- Müzeden Ayasofya-yı Kebir’e… - 12 Eylül 2024
- Romancı Olmak – Olmamak – Olamamak - 25 Ağustos 2024
- Vâizler Neden “Etkisiz Eleman”? - 22 Ağustos 2024
- Nur Üstad ve Abdülhamid Meselesi - 11 Ağustos 2024
- Bahardan Sonra Yaz (Öykü) - 5 Ağustos 2024
- Sahabe Bir Sıfat; Hataları İse Ferdidir. - 4 Ağustos 2024
- İsmail Tohumu Fidana, Ardından Ağaca Duracaktır. - 31 Temmuz 2024
- Bazı Dikkatler-2 - 30 Temmuz 2024
- Adem-i Îtimat Meselesi - 29 Temmuz 2024
