Zulmün Sonu

ZULMÜN SONU

       “Mazlumun bedduasından sakın. Çünkü o bir ateş kıvılcımı gibi semaya yükselir.” 

Hâkim, Camiü’s-Sağîr

    “Hiçbir kalbe kapısı kırılarak girilmez. Sevgi, bütün gönül gümrükle- rinde geçerli tek pasaporttur.”

                         Selahaddin Şimşek

    “Sadece ölüler savaşların sonunu görmüşlerdir.”    

Eflatun

    “İnsanlığın en kötü buluşunu Orta Çağ’a borçluyuz: Romantik aşk ve barut.”

Andre Maurois

    DOSTLUK KÖPRÜSÜ

    Sovyetlerin henüz dağılmadığı günlerdir. Bohemya’da Drobniçka nehri üzerindeki köprü Sovyet tankının ağırlığına dayanamayıp çöker.

    Ertesi gün insanlar, köprünün üzerinde şu yazıyı görürler:

    “Sovyet – Çek Dostluk Köprüsü”

 

     ZİHNİMİZDE…

     Sovyet görevlisi, küçük bir Çeçen kasabasının belediye başkanına hiddetle emreder:

     – Kasabanızda Sovyet karşıtı sloganlar var. Onları derhal indirin!

     Belediye reisi olumlu cevap verir.

     Görevli sorar:

     – Peki, bu sloganları nerede saklayacaksınız?

     Belediye başkanının cevabı çok anlamlı: 

     – Zihnimizde…

  

   FARK

   Nasılsa Obama, Putin ve Esed aynı uçakta yolculuk yapıyorlarmış. Bir ara Obama:

   – Benim yardımcım çok sadıktır, der. ‘Uçaktan atla’ desem hemen kendini boşluğa bırakır.

   Yaverini çağırıp teklifini yapar:

   – Atla bakalım.

   Adam, mazeret beyan eder:

   – Atlayamam, çünkü eşim ve çocuklarım var.

   Putin de aynı şekilde adamına uçaktan atlama teklifinde bulunur. O da aynı cevabı alır. Sıra Esed’e gelmiştir. Yardımcısına uçaktan atlamasını söyler. Esed’in adamı şöyle der:

   – Yapamam. Zira benim de eşim ve çocuklarım var.

 

    FRANSA’DA TATİL

    Paris’teki Sovyet elçiliğinin iki üyesi kafede oturuyorlardı.

    Yan masadaki adam yüksek sesle gazete okuyordu: “Sovyetler Ay’a indiler.”

    Ruslar, sevinçle masaya hücum ettiler ve yabancının omzuna dokunup sordular:

    – Doğru mu, hepsi mi inmiş?..

 

    KATIR

    Köylü, katırıyla tutmuş ilçenin yolunu. Güzel güzel giderken, bir dağın eteğine gelince katırın inadı tutmuş. Önce yavaşlamış, sonra da ayak diremiş. Köylü, önden çekmiş olmamış, arkadan itmiş hiç olmamış. Başlamış tehdide:

    – Bana bak, at oğlu katır! Ne gönül bilirsin, ne hatır… İnadı bırak, yürümeye bak. Yoksa dayak geliyor.

    Ama adı üstünde katır bu. Hiç tınmamış. İnadı sürdürmüş. Adam, başlamış değneği indirmeye. Durum, tam o sırada, oradan geçmekte olan jandarmaların dikkatini çekmiş.  

    – Hoop hemşehrim! demişler. Hayvanı niye dövüyorsun?

    – Katır benim değil mi, size ne!.. 

    Jandarmalar, adamı aynı sopayla bir güzel dövmüşler. Köylü, başını zorla kaldırarak katıra söylenmeye başlamış:

    – Devlette adamın olduğunu neden söylemedin, be mübarek?..

    Hayat yolu sürprizlerle dolu. Bugün kendini güçlü gördüğü için zulme yeltenenler, yarın karşısındakine reva gördüğüyle muamele görebiliyor. Değişmez bir peygamber ölçüsü: “zulmetmemek” Ne güzel demişler: “Alma mazlumun âhını, çıkar aheste aheste.”

 

    ZALİME YARDIM

    Peygamberimiz (asm), ashabına dedi ki:

    – Zulme uğramış da olsa, zalim de olsa kardeşinize yardım edin.

    – Ey Allah’ın Resûlü dediler. Zalime nasıl yardım edeceğiz?

    – Onun zulmetmesine engel olursanız, ona yardım etmiş olursunuz. (Buhari, Mezalim)

 

       CENAZE MERASİMİ

       Zalim kral, kayıkla dolaşmaya çıkmıştı. Bir ara kayık devrildi ve kral suya düştü. Tam boğulmak üzereyken cesur biri suya atladı ve onu kurtardı. Adam, kurtardığı kişinin o zalim kral olduğunu ancak sahile çıktıklarında anlayabildi. 

       Kral:

       – Bu cesaretinizden dolayı ödüle layıksınız, dedi. Bana ne istediğinizi söyleyin…

       – Majesteleri, dedi adam. Şahane bir cenaze töreni istiyorum. 

       Kral şaşkındı:

       – Bir cenaze töreni mi?  Kimin için?  

       – Kendim için. Halk, sizi kurtardığımı duyunca beni muhakkak öldürecektir. 

 

SUÇ ORTAĞI

İnsanlık nice baskılar yaşadı. Tarih buna şahittir. Nemrutlar, Şeddatlar, Firavunlar…

Zayıflara, mazlumlara kan kusturdular. Toprak, zulme uğrayanların kanlarıyla sulandı. Buna rağmen menekşe hep kırmızı açmadı. Bazen mor, bazen eflatun açtı.

İnsan: “Zalimler için yaşasın cehennem!” demekten kendini alamıyor.

Ancak bir zalim daha var ki… Sormayın onu. En yakınımızda. Şeytanla beraber ekip biçen bir hasım. Cehenneme adam yetiştiriyor. Duyar gibiyim “nefis” dediğinizi. Evet evet… Nefis. Şerrinden Allah’a sığınıyoruz.

Mahir Duman